некампле́кт, ‑а, М ‑кце, м.

Адсутнасць камплекта, няпоўны камплект. Некамплект падручнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стан³, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Вялікая машына або сістэма машын для атрымання буйных металічных вырабаў.

Пракатны с.

2. Спецыяльны камплект вырабаў з дрэва.

С. колаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ГАРНІТУ́Р

(франц. garniture),

набор, камплект прадметаў пэўнага прызначэння (напр., мэблевы гарнітур).

т. 5, с. 67

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

twinset [ˈtwɪnset] n. BrE двайны́ кампле́кт, дво́йка (кардыган і джэмпер)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

гарніту́ра, ‑ы, ж.

Камплект друкарскіх шрыфтоў аднаго малюнка, але розных памераў і абрысаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раскамплектава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што.

Парушыць камплект, камплектнасць чаго‑н. Раскамплектаваць машыну.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

звышкампле́ктны, ‑ая, ‑ае.

Які не ўваходзіць у камплект, выходзіць за межы камплекта. Звышкамплектныя боепрыпасы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

complement​1 [ˈkɒmplɪmənt] n.

1. дада́так; дапаўне́нне

2. ling. дапаўне́нне

3. кампле́кт

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

відэатэлефо́н, ‑а, м.

Камплект тэлефоннай апаратуры, з дапамогай якой, размаўляючы па тэлефоне, можна бачыць адзін аднаго.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

камплектава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; незак., што.

Складаць камплект чаго‑н., дапаўняць да камплекту. Камплектаваць каманду. Камплектаваць школу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)