Бадзюлі ’расліна Carduus crispus L., чартапалох кучаравы’ (Кіс.). Бясспрэчна, утварэнне ад *bod‑ ’калоць’ (гл. бада́ць) з суфіксам *‑ulʼa, але ў бел. яшчэ экспрэсіўнае памякчэнне (*bodulʼa > бадзюля). Параўн. іншыя назвы чартапалоху: будзяк, калючка і г. д. Параўн. таксама (з іншым суфіксам) бадзю́ка ’бадлівая скаціна; калючая галоўка ў расліны’ (Нас.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

аканто́ды

(н.-лац. acanthodei, ад гр. akantha = калючка)

група вымерлых акулападобных рыб, на плаўніках якіх, акрамя хваставых, былі моцныя калючыя шыпы; жылі ў палеазоі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

спіча́к ж.

1. архіт. (шпіль) Túrmspitze f -, -n, Túrmaufsatz m -es, -sätze;

2. (вастрыё) Spítze f, Nádel f -, -n; Stáchel m -s, -n (калючка, шып)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

kolka

kolk|a

ж.

1. калючка;

2. ~i мн. шыпулькі;

3. мед. калаццё, колікі, колька

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

thorn

[Өɔrn]

n.

1) церне n.; калю́чка f. (на расьлі́не)

2) це́рні -яў pl.

•

- thorn in the flesh

- thorn in the side

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

іго́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

1. Прылада для шыцця; завостраны металічны стрыжань з вушкам для ніткі.

Машынная і.

Уцягнуць нітку ў іголку.

2. Тонкі металічны стрыжань з завостраным канцом рознага прызначэння.

Патэфонная і.

3. Ліст хвойных дрэў і кустоў.

Ядлоўцавая і.

4. Тонкая калючка на целе некаторых жывёл.

Іголкі вожыка.

◊

Як на іголках — пра неспакойны, нервовы стан.

|| памянш. іго́лачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

◊

З іголачкі (разм., адабр.) — пра новае, толькі што пашытае, вельмі моднае.

|| прым. іго́лачны, -ая, -ае і іго́лкавы, -ая, -ае.

Іголачны ўкол.

Іголачнае вушка.

Іголкавая вытворчасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

акантацэфа́лы

(ад гр. acantha = калючка + kephale = галава)

клас нематгельмінтаў, чэрві з вераценападобным целам даўжынёй ад 1 да 65 см, якія з’яўляюцца паразітамі рыб, птушак і млекакормячых; скрэбні.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

фрэатафі́ты

(ад гр. phrear, -atos = калодзеж + -фіты)

расліны, якія існуюць за кошт вільгаці грунтавых водаў дзякуючы глыбока пранікаючай у грунт карнявой каранёвай сістэме (напр. люцэрна, вярблюджая калючка).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

burr

[bɜ:r]

n.

1) це́рне n.; калю́чка f.

2) бор-машы́на f., зубны́ сьве́рдзел

3) гарта́ннае вымаўле́ньне гу́ку “р”

to speak with a burr — карта́віць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

игла́ ж.

1. іго́лка, -кі ж.; (толстая, для грубого шитья) шарша́тка, -кі ж.;

маши́нная игла́ машы́нная іго́лка;

хирурги́ческая игла́ хірургі́чная іго́лка;

рого́жная игла́ шарша́тка, раго́жная іго́лка;

2. (у растений) калю́чка, -кі ж.; (у хвойных) шыпу́лька, -кі ж., іглі́ца, -цы ж.;

3. (у животных) калю́чка, -кі ж.;

4. / морска́я игла́ зоол. марска́я іго́лка;

5. / адмиралте́йская игла́ адміралце́йскі шпіль.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)