Rócken

m -s, - пра́сніца; калаўро́т

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Spínnrocken

m -s, - калаўро́т(ак)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

winch

[wɪntʃ]

n.

калаўро́т -а m., лябёдка f. (для падыма́ньня гру́зу)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

га́шпіль

(ням. Haspel = матавіла, калаўрот)

драўляны або бетонны бак з мешалкай для прамывання, змякчэння і дублення шкур.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

◎ Круці́лка калаўрот на лёдзе’ (З нар. сл.). Гл. круцёлках і крутарэлі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

самапра́дка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.

Тое, што і калаўрот (у 1 знач.). Манатоннае гудзенне самапрадкі, няроўнае святле лучыны.. — усё гэта наганяла такую нуду і роспач, што хацелася зрабіць немаведама што, абы не сядзець вось так. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Háspel

f -, -n матаві́ла, калаўро́т, пад’ёмная лябёдка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Wínde

f -, -n тэх. калаўро́т, лябёдка, дамкра́т

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Spínnrad

n -(e)s, -räder калаўро́т(ак)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Ко́варат 1 ’калаўрот’ (Нар. словатв.). Гл. калаўрот.

Ко́варат 2 ’асвер, саха ў студні, вага ў студні’, ’вароты ў плоце, вясковыя весніцы’, ’ствол дрэва з суком, да якога прыбіваюцца дошкі варот’ (Сл. паўн.-зах., Нар. сл., З нар. сл., Сцяшк., Бяльк.). Гл. коварат 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)