зямля́

1. Зямны шар, зямная паверхня (БРС).

2. Савецкая краіна (БРС).

3. Урадлівая ворная зямля; сядзіба (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

orbita

ж. арбіта;

orbita ziemska — зямная арбіта;

orbita oka анат. вочная яміна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

прадме́тны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да прадмета (у 1, 3 і 6 знач.).

2. Матэрыяльны, фізічны. // Наглядны, заснаваны на канкрэтных фактах. Прадметная агітацыя. □ Прадметная канкрэтнасць паэтычнага мыслення Багдановіча, як правіла, вельмі зямная. Лойка.

•••

Прадметнае шкло (спец.) гл. шкло.

Прадметная сістэма навучання гл. сістэма.

Прадметны урок гл. урок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Krúste

f -, -n

1) скары́нка, ко́рка

2) тэх. ко́рка

3) геал. (зямна́я) кара́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

зямны́

1. Erd-;

зямны́ шар [зямна́я ку́ля] Érdkugel f -, Érdball m -s;

зямна́я вось Érdachse f -;

зямна́я кара́ геагр Érdrinde f -;

зямно́е прыцягне́нне фіз Érdanziehung f -;

2. перан írdisch;

зямны́я бага́цці írdische Güter;

зямны́я спра́вы das Írdische (sub);

зямн пакло́н éine Verbéugung bis zur Érde

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

sphere

[sfɪr]

n.

1) ку́ля, сфэ́ра f. (зямна́я)

2) сфэ́ра, ні́ва f., по́ле дзе́йнасьці

sphere of influence — сфэ́ра ўплы́ву

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ку́ля, ‑і, ж.

1. Невялікі свінцовы або стальны прадаўгаваты снарад для стральбы з ручной агнястрэльнай зброі і кулямётаў. Бранябойная куля. Трасіруючая куля. □ І нада мной і над табой Гула шрапнель, свісталі кулі. Астрэйка. // Уст. Зямны шар. Зямная куля.

2. у знач. прысл. ку́ляй. Імкліва, хутка (вылеціць, скаціцца і пад.).

•••

Заліваць кулі гл. заліваць.

Пусціць (сабе) кулю ў лоб гл. пусціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кора́ в разн. знач. кара́, -ры́ ж.;

земна́я кора́ геол. зямна́я кара́;

кора́ (больши́х полуша́рий) головно́го мо́зга, мозгова́я кора́ анат., физиол. кара́ (вялі́кіх паўша́р’яў) галаўно́га мо́згу, мазгава́я кара́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ВОСЬ СВЕ́ТУ,

уяўная прамая лінія, якая праходзіць праз цэнтр нябеснай сферы паралельна восі вярчэння Зямлі (гл. Зямная вось). Вакол восі свету адбываецца бачнае вярчэнне нябеснай сферы. Пункты перасячэння нябеснай сферы з воссю свету наз. Паўн. і Паўд. полюсамі свету. Вугал паміж воссю свету і плоскасцю гарызонта раўняецца значэнню геагр. шыраты месца назірання.

т. 4, с. 277

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

вось​I ж Áchse f -, -n;

зямна́я вось Érdachse f;

магні́тная вось Magnétachse f;

вось ко́ла Rádachse f;

па во́сі der [éiner] Áchse entláng

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)