Які мае няроўныя, ломаныя абрысы; зубчасты (у 2 знач.). Хораша распускаюцца яблынькі над вільготнымі шэрымі градамі, зубкаватыя лісточкі бярозы і лапкі памазаных мёдам кляновых лістоў.Брыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыво́дI, -ду м., юр. приво́д
прыво́дIIм., тех. при́во́д;
зубча́сты п. — зубча́тый при́во́д
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Räderwerk
n -(e)s, -e зубча́стая перада́ча, зубча́сты механі́зм
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
toothed
[tu:Өt]
adj.
1) з зуба́мі, які́ ма́е зу́бы, зуба́сты
2) зубча́ты, зубча́сты, з зуб’ём (пра ко́ла)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
serrate
[səˈreɪt]1.
adj.
зубча́ты, зубча́сты; вы́зублены
a serrate leaf — зубча́ты ліст (расьлі́ны)
2.
v.t.
1) нараза́ць зубцы́, назу́бліваць
2) вышчарбля́ць, вызу́бліваць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Сырадэ́ля ’аднагадовая кармавая расліна сямейства бабовых, Ornithopus L.’ (ТСБМ, Кіс.), сэрадэ́ля ’тс’ (Некр. і Байк., Цых.), сарадэ́ля, серадо́ля, сэрадэ́ль ’тс’ (Кіс.), салідэ́ра ’тс’ (Арх. Вяр.). Праз польск.saradela, seradela, дыял.saladera ’тс’ з ісп.serradella (парт.serradeld), якое паходзіць ад ісп.serrado ’зубчасты; вызублены’; назва па форме лістоў (SWO, 678; ЕСУМ, 5, 215). Відаць, памылкова палес.серэдэля (середелʼа) у запісе Дзендзялеўскага (Бел.-укр. ізал., 25) ідэнтыфікуецца як ’расліна Taraxacum vulgare Schrk.’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
дыферэнцыя́л
(ад лац. differentia = розніца, адрозненне)
1) мат. адвольнае прырашчэнне незалежнай пераменнай велічыні;
2) тэх.зубчасты механізм, пры дапамозе якога перадаецца рух ад аднаго вала двум валам, што верцяцца з рознай хуткасцю.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
сырадэ́ля
(ісп. serradella, ад serrado = зубчасты)
травяністая расліна сям. бабовых з ланцэтным лісцем і дробнымі белымі або ружовымі кветкамі ў гронках, пашыраная ў Еўропе, Паўн.-Зах. Афрыцы; на Беларусі вырошчваецца як кармавая.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
ЛАНЦУ́Г,
1) гнуткі выраб, які складаецца з асобных шарнірна злучаных жорсткіх звёнаў. Бываюць Л. грузавыя (для падвешвання і пад’ёму грузаў), цягавыя (для перамяшчэння грузаў) і прыводныя (для перадачы руху; гл.Ланцуговая перадача). Выкарыстоўваюцца таксама проціслізготныя Л., якія надзяваюць на вядучыя колы аўтамабіля для павышэння яго праходнасці па зледзянелых дарогах ці бездарожжы.
