Verbum

анлайнавы слоўнік

hale

[heɪl]

adj.

мо́цны, здаро́вы

[heɪl]

v.t.

1) цягну́ць сі́лай, валачы́; ту́заць

2) змуша́ць (ісьці́), заця́гваць куды́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

enforce

[ɪnˈfɔrs]

v.t.

1) дамага́цца, змуша́ць, прымуша́ць (да паслухмя́насьці, падпара́дкаваньня пра́вілам)

2) прымуша́ць (сі́лай ці пагро́замі)

3) усяля́ць, прышчапля́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

áuslösen

1) выкліка́ць; змуша́ць; быць прычы́най

2) расчапля́ць, размыка́ць

3) выкупля́ць, вызваля́ць (пры дапамозе выкупу)

(sich) узня́цца, вы́бухнуць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

zwíngen

* vt прымуша́ць, змуша́ць

j-n auf die Knie ~ — паста́віць каго́-н. на кале́ні

ich séhe mich gezwúngen… — я вы́мушан(ы)…

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

force² [fɔ:s] v.

1. прымуша́ць, змуша́ць;

He forced himself to stand up. Ён прымусіў сябе ўстаць;

I was forced to look for another job. Я быў вымушаны шукаць іншую працу.

2. узло́мліваць;

The thieves forced the lock/door. Зладзеі выламалі замок/дзверы

♦

force one’s way сі́лай пракла́дваць сабе́ даро́гу, прабіва́цца (праз натоўп)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

bully

[ˈbʊli]

задзі́ра -ы m., хуліга́н -а m.

v.t.

1) зьдзе́кавацца, тыра́ніць

2) застра́шваць, змуша́ць

to bully into submission — сі́лай падпарадко́ўваць

adj.

1) informal першара́дны, даскана́лы

2) жартаўлі́вы; вясёлы; дабраду́шны

interj.

Бра́ва! До́бра!

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

oblige

[əˈblaɪdʒ]

1) абавя́зваць; змуша́ць

to be obliged — быць абавя́заным каму́-н.

much obliged! — ве́льмі ўдзя́чны вам; шчы́ра дзя́кую

2) рабі́ць паслу́гу, ла́ску або́ прые́мнасьць

She obliged us with song — Яна́ зрабіла нам прые́мнасьць і засьпява́ла пе́сьню

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

starve

[stɑ:rv]

v.i.

1) паміра́ць з го́ладу

2) галада́ць

3) informal быць мо́цна гало́дным, мо́цна хаце́ць е́сьці

4) пра́гнуць, мо́цна жада́ць

to starve for news — пра́гнуць наві́наў

v.t.

1) мары́ць го́ладам

2) змуша́ць го́ладам да чаго́

•

- starve out

- starve down

- starve into

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Тру́дзіць ‘стамляць, натруджваць рукі, прычыняць боль’ (ТСБМ, Гарэц.), трудзі́ць ‘мучыць, стамляць, турбаваць’ (Ласт.; докш., Бел. дыял. 2), ‘нудзіць, цягнуць на ваніты’ (Брасл. сл.), трудзі́цца ‘цяжка працаваць; пакутаваць’ (Сл. ПЗБ, ТС), ‘мучыцца’ (Гарэц., Бяльк., Барад.), ‘цярпець боль, пакутаваць’ (Варл.), ‘пакутаваць, цяжка хварэць’ (Пан.), ст.-бел. трудити ‘абцяжарваць, таміць’, ‘гнясці, прыносіць боль’, трудитися ‘знемагаць ад працы’, ‘мучыцца’, ‘турбавацца’ (ГСБМ), трудитися под солнцемъ ‘працаваць, пекліцца, гадаваць’ (Альтбаўэр). Параўн. укр. труди́ти ‘стамляць, турбаваць, непакоіць’, рус. труди́ть ‘прыгнятаць, стамляць, мучыць работай; непакоіць; муляць’, польск. trudzić ‘турбаваць, непакоіць, абцяжарваць’, кашуб. truʒëc ‘турбаваць’, чэш. trudit ‘засмучаць, прыгнятаць, мучыць, прымушаць’, серб. тру́дити ‘абцяжарваць, турбаваць’, дыял. ‘раз’ятрываць (рану)’, харв. trúditi ‘ператамляць (частку цела)’, балг. тру́дя се ‘працаваць; імкнуцца’, макед. труди се ‘працаваць, прыкладаць намаганні, старацца’, ст.-слав. троудити ‘турбаваць, непакоіць; пераадольваць, прыкладаць намаганні, цярпець’, троудити сѧ ‘стамляцца, знемагаць’. Прасл. *truditi ‘змушаць да цяжкай працы, напружваць, турбаваць’, дэнамінатыўнае ўтварэнне ад прасл. *trudъ (Борысь, 644), гл. труд ₁. Сюды ж трудзя́шчы ‘працавіты’ (Жд. 1, ТС, Ян., Сцяшк. Сл.), трудʼа́шчы ‘тс’ (Вруб.) — “неаславянізм” з шырока распаўсюджаным у народнай мове суфіксам (гл. Цыхун, Выбр. пр., 286), трудзя́га ‘працаўнік’ (Мат. Гом., Юрч.) з суф. ‑яга “з экспрэсіяй спачування, захаплення, ці, наадварот, асуджэння” (Сцяцко, Афікс, наз., 130), трудлі́вы, трудзя́ка ‘тс’ (Ян.), трудзі́мы ‘тс’ (ТС), трудалюбі́мы ‘тс’ (Ян.) з рэдкай суфіксацыяй (гл. любім), магчыма, адаптаванае рус. трудолюбивый ‘тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прымушаць, вымушаць, змушаць, няволіць, прынявольваць, прынукаць, абавязваць; сілаваць, прысільваць (абл.); гнаць, прыганяць, прыціскаць, прыпіраць (перан.) □ цягнуць на вяроўцы, запрагаць у аглоблі, браць за горла

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)