Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
smar, ~u
м.змазка;
smar do kół — каламазь
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
таво́т, ‑у, М ‑воце, м.
Густая змазка для машын і механізмаў. Назаўтра, едучы дадому, Мікалай Барысавіч думаў аб тым, што калі дзверы ў суседзяў па-ранейшаму будуць візгатаць, прыйдзецца зайсці да Івана Пятровіча і папрасіць, каб памазаў завесы салам ці тавотам.Пянкрат.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
maź
ж.
1. мазь;
maź stawowa анат. сіновія; сустаўная змазка;
2. каламазь, колавая мазь, каланіца
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Schmíere
I
f -, -n мазь, зма́зка, шмарава́нне
II
f -, -n правінцы́йная [вандро́ўная] тру́па
III
~ stéhen* — жарг. стая́ць на ва́рце (вартаваць)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Мазі́ла1 ’хто няўмела піша, малюе’, ’хто часта робіць промахі ў стральбе, гульні’ (ТСБМ, капыл., Нар. словатв.). Да ма́заць (гл.). Аб суфіксе гл. Сцяцко (Афікс. наз., 42), Карскі (2–3, 24–25), Слаўскі (SP, 1, 104).
Мазі́ла2, мазі́ло, мазі́лка ’кавалачак сала або тлушчу для падмазвання патэльні’ (Вешт., Касп.), (пагард.) ’мазь, замазка’ (З нар. сл., ТС), укр.мазило ’матэрыял, якім мажуць’, ’прыстасаванне, якім мажуць’, рус.наўг., цвяр.мазила ’румяна’, польск.mazidło ’мазь’, славен.mazílo ’мазь’, ’хабар’; макед., балг.мазило ’мазь’, ’змазка’. Прасл.mazidlo, якое ўтворана ад mazati > ма́заць (гл.). (Карскі 2-3, 24; Сцяцко, Афікс. наз., 42; Слаўскі, SP, 1, 113).