счацвяры́ць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., што.

Злучыць па чатыры. Счацвярыць кулямёты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спа́рить сов.

1. (соединить в пару) спа́рыць;

2. (случить) спарава́ць, злучы́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

спарова́ть

1. прост. (соединить в пару) спа́рыць;

2. (случить) злучы́ць, спарава́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

złączyć

зак. злучыць; спалучыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

зазямлі́ць, -зямлю́, -зе́мліш, -зе́мліць; -зе́млены; зак., што (спец.).

Злучыць (электрычны ланцуг) з зямлёй.

З. антэну.

|| незак. зазямля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. зазямле́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

зблакірава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што.

Злучыць, зманціраваць (часткі якога‑н. збудавання).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сашпілі́ць, ‑шпілю, ‑шпіліш, ‑шпіліць; зак., што.

Злучыць разам, прышпільваючы (шпількай і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

састрачы́ць, -страчу́, -стро́чыш, -стро́чыць; -стро́чаны; зак., што.

1. Злучыць строчкай.

С. кліны спадніцы.

2. Пра ніткі: зрасходаваць, шыючы на машыне.

|| незак. састро́чваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

сучляні́ць, -ляню́, -ле́ніш, -ляні́ць; -ляні́м, -леніце́, -ляня́ць; -ле́нены; зак., што.

Злучыць, змацаваць разам.

С. часткі канструкцыі.

|| незак. сучляня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. сучляне́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

зраі́ць, зраю, зроіш, зроіць; зак., каго-што.

Злучыць у адзін рой. Зраіць пчол.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)