спарава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны; зак., каго.

Пра жывёл: звесці для злучкі; злучыць.

|| незак. спаро́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. спарава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сча́ліць, -лю, -ліш, -ліць; -лены; зак., што (спец.).

Змацаваць, злучыць чалкай, канатам.

С. баржы.

|| незак. сча́льваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. сча́льванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

счацвяры́ць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., што.

Злучыць па чатыры. Счацвярыць кулямёты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спа́рить сов.

1. (соединить в пару) спа́рыць;

2. (случить) спарава́ць, злучы́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спарова́ть

1. прост. (соединить в пару) спа́рыць;

2. (случить) злучы́ць, спарава́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

złączyć

зак. злучыць; спалучыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

зазямлі́ць, -зямлю́, -зе́мліш, -зе́мліць; -зе́млены; зак., што (спец.).

Злучыць (электрычны ланцуг) з зямлёй.

З. антэну.

|| незак. зазямля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. зазямле́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зблакірава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што.

Злучыць, зманціраваць (часткі якога‑н. збудавання).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сашпілі́ць, ‑шпілю, ‑шпіліш, ‑шпіліць; зак., што.

Злучыць разам, прышпільваючы (шпількай і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

састрачы́ць, -страчу́, -стро́чыш, -стро́чыць; -стро́чаны; зак., што.

1. Злучыць строчкай.

С. кліны спадніцы.

2. Пра ніткі: зрасходаваць, шыючы на машыне.

|| незак. састро́чваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)