Штрэйхер (ваен. злачынец) 7/547

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Нейрат (ваен. злачынец) 7/548

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

сазна́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; зак.

1. Усвядоміўшы няправільнасць свайго ўчынку, сказаць пра гэта.

С. ў сваёй памылцы.

2. Прызнаць сваю віну.

Пасля доўгага запірання злачынец сазнаўся.

|| незак. сазнава́цца, -наю́ся, -нае́шся, -нае́цца; -наёмся, -наяце́ся, -наю́цца.

|| наз. сазна́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

war criminal

вае́нны злачы́нец

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Ǘbeltäter

m -s, - злачы́нец

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

kryminalista

м. крымінальны злачынец, крымінальнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

łotrzyk

м. разбойнік, бандыт, злачынец

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

цвічо́к, ‑чка, м.

Памянш. да цвік; невялікі цвік. Невядомы злачынец, відаць, адкалупаў кіт, падаставаў цвічкі, якія трымалі шкло, выняў шыбу і, прасунуўшы руку ўсярэдзіну, адшчапіў кручок. Курто.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Рэдэр (ваен. злачынец) 2/47; 7/548

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

culprit [ˈkʌlprɪt] n.

1. вінава́ты; вінава́тая; злачы́нец, злачы́нца; злачы́нка

2. law абвінава́чаны; абвінава́чаная; падсу́дны; падсу́дная

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)