зніма́цца і здыма́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да зняцца.

2. Зал. да знімаць, здымаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

здаля́ць

‘аддаляць каго-небудзь; выдаляць што-небудзь; здымаць з пасады каго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. здаля́ю здаля́ем
2-я ас. здаля́еш здаля́еце
3-я ас. здаля́е здаля́юць
Прошлы час
м. здаля́ў здаля́лі
ж. здаля́ла
н. здаля́ла
Загадны лад
2-я ас. здаля́й здаля́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час здаля́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

film​2 [fɪlm] v. здыма́ць фільм; экранізава́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

паўнале́тні, ‑яя, ‑яе.

Які дасягнуў паўналецця. [Лабыш:] Ну, бяры свае паперы: ты ўжо паўналетняя і павінна сама здымаць працэнты. Козел.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зві́нчваць

‘паварочваць, укручваць або выкручваць вінт, шрубу; здымаць што-небудзь праз выкручванне вінта; з'язджаць, сыходзіць, збягаць’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. зві́нчваю зві́нчваем
2-я ас. зві́нчваеш зві́нчваеце
3-я ас. зві́нчвае зві́нчваюць
Прошлы час
м. зві́нчваў зві́нчвалі
ж. зві́нчвала
н. зві́нчвала
Загадны лад
2-я ас. зві́нчвай зві́нчвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час зві́нчваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фатаграфаваць, здымаць

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

fotografować

незак. фатаграфаваць, здымаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Сыма́ць ’здымаць’ (Чуд.), сыймаць ’тс’ (Нас.). Параўн. рус. сыма́ть ’тс’ < съ + *jmati (Фасмер, 3, 817); гл. імаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

duplicate​2 [ˈdju:plɪkeɪt] v. падво́йваць, здыма́ць ко́пію (з чаго-н.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Прылу́пка ’палонка’ (віл., Сл. ПЗБ). Да про́лубка (гл.) у выніку дээтымалагізацыі і збліжэння з лупі́ць ’біць, здымаць кару’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)