heráusfinden

*

1.

vt выяўля́ць; здага́двацца

2.

(sich) знахо́дзіць вы́йсце, арыентава́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

surmise

[sərˈmaɪz]

1.

v.i.

прыпушча́ць; меркава́ць, здага́двацца

2.

n.

1) прыпушчэ́ньне, меркава́ньне n.

2) здага́дка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

mútmaßen

vt неаддз. меркава́ць (пра што-н.), здага́двацца (пра што-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

разуме́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; незак.

1. каго-што. Усведамляць, спасцігаць розумам сэнс, змест і пад. чаго-н.; асэнсоўваць.

Р. усё сказанае.

Р. мастацтва.

Р. музыку.

2. што і з дадан. Ведаць, здагадвацца аб чым-н., усведамляць што-н.

Р. сваю памылку.

Р., што назад дарогі няма.

3. каго-што. Падразумяваць, мець на ўвазе.

4. у знач. пабочн. сл. разуме́еш (разуме́еце) Ужыв. з мэтай падкрэсліць што-н., звярнуць увагу на што-н.

Я, разумееш, не згодна з такой думкай.

|| наз. разуме́нне, -я, н. (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

conjecture

[kənˈdʒektʃər]

1.

n.

1) меркава́ньне, дапушча́ньне n.

2) здага́дка f., здо́гад -у m., дапушчэ́ньне n.

2.

v.

здага́двацца, дапушча́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

áhnen

vt

1) падазрава́ць; здага́двацца

2) прадчува́ць

mir ahnt etw. — я не́шта прадчува́ю

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

прозрева́ть несов.

1. станаві́цца віду́шчым, пачына́ць ба́чыць;

2. перен., уст. (понимать) уця́мліваць, разуме́ць; (догадываться) здага́двацца (аб чым); (проникать умом) праніка́ць ро́зумам (у што).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

imagine

[ɪˈmædʒɪn]

v.

1) уяўля́ць

2) ду́маць; меркава́ць, лічы́ць; здага́двацца

She imagined someone was watching her — Ёй здава́лася, што не́хта сачы́ў за ёю

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

zaświtać

zaświta|ć

зак. безас. развіднець; развіднецца; разаднець;

~ła nadzieja — з’явілася надзея;

~ło mu w głowie — ён пачаў здагадвацца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

аддалі́цца, ‑далюся, ‑далішся, ‑даліцца; зак.

1. Перамясціцца на нейкую адлегласць ад каго‑, чаго‑н. Вада ў Сажы выцвіла, памялела і так аддалілася ад берага, што рэдка хто з хлапчукоў даставаў яе каменьчыкам. Ракітны. // Стаць менш чутным з прычыны вялікай адлегласці. Гром аддаліўся, толькі часамі далятае яго прыглушаны грукат з далёкага, цёмнага краю неба. Скрыган.

2. перан. Парваць сяброўскія, блізкія адносіны з кім‑н.; пачаць цурацца каго‑н. Неўзабаве Антон аддаліўся ад усіх і пачалі здагадвацца, шло ён перажыў нейкую няўдачу ў жыцці. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)