Verbum

рапі́ра, -ы, мн. -ы, -пі́р, ж.

Колючая халодная зброя з доўгім чатырохгранным клінком, якая выкарыстоўваецца ў фехтаванні.

бяз’я́дзерны, -ая, -ае.

1. У якім адсутнічае ядро.

Бяз’ядзерныя клеткі.

2. У якім адсутнічае ядзерная зброя.

Бяз’ядзерная дзяржава.

бярды́ш, бердыша́, мн. бердышы́, бердышо́ў, м.

Старадаўняя зброя: баявая сякера з лязом у форме паўмесяца на доўгім дрэўку.

агнямёт, -а, М -мёце, мн. -ы, -аў, м.

Зброя, якая паражае праціўніка струменем агню.

|| прым. агнямётны, -ая, -ае.

кольт, -а, М -льце, мн. -ы, -аў, м.

Рэвальвер (а таксама кулямёт або іншая стралковая зброя) асобай сістэмы.

даві́ць², даўлю́, да́віш, да́віць; незак. (разм.).

1. Налягаць, націскаць цяжарам.

Цяжкая зброя давіць на плечы.

2. перан. Прыгнятаць, падаўляць.

стрэ́льба, -ы, мн. -ы, -аў, ж.

Ручная агнястрэльная і пнеўматычная зброя з доўгім ствалом.

Паляўнічая с.

|| прым. стрэ́льбавы, -ая, -ае.

ша́шка², -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак, ж.

Ручная халодная зброя са злёгку загнутым клінком, якой сякуць або колюць.