захо́пліванне ср.

1. захва́тывание, захва́т м.;

2. увлече́ние;

1, 2 см. захо́пліваць 1, 3

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

encroach [ɪnˈkrəʊtʃ] v. fml (on/upon) (паступова) захо́пліваць; зама́хвацца (на чые-н. правы, уладу і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

грэ́бці, грабу́, грабе́ш, грабе́; грабём, грабяце́, грабу́ць; гроб, грэ́бла; грабі́; незак.

1. Збіраць у адно месца, зграбаць граблямі, віламі і пад.

Г. сена.

2. Працаваць вёсламі, плывучы ў лодцы.

3. Разграбаць, капаць.

Г. пясок.

4. перан. 3 прагнасцю браць, захопліваць сабе.

Г. дабро.

Кожная курыца пад сябе грабе (з нар.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

захва́тывать​I несов.

1. захо́пліваць;

2. (быть увлекательным) захапля́ць;

◊

дух, дыха́ние захва́тывает безл. дух займа́е.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

захо́п, ‑у, м.

1. Дзеянне паводле дзеясл. захопліваць — захапіць (у 1 знач.).

2. Гвалтоўнае прысваенне чаго‑н., авалоданне чым‑н. Захоп улады. Захоп тэрыторыі. Захоп сялянамі памешчыцкіх зямель.

3. Тое, што і захват.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акцэ́птар

(лац. acceptor = той, хто прымае)

фіз. атам, які можа захопліваць электроны ў паўправадніках.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

zaskakiwać

незак.

1. захопліваць знянацку;

2. здзіўляць; уражваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

заграба́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

1. што. Захопліваючы, грабучы, збіраць у адно месца.

З. сена.

2. перан., што. З прагнасцю захопліваць, прысвойваць або многа атрымліваць, зарабляць (разм.).

З. вялікія грошы.

3. Грэбці вёсламі, рукамі.

Глыбока з.

4. Тое, што і грэбці (у 2 знач.).

|| зак. загрэ́бці, -рабу́, -рабе́ш, -рабе́; -рабём, -рабяце́, -рабу́ць; -ро́б, -рэ́бла; -рабі́; -рэ́бены (да 1—3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фагацы́ты

(ад фагі + -цыты)

клеткі жывёльнага арганізма, здольныя захопліваць і паглынаць чужародныя часцінкі, у т.л. і бактэрыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

kápern

1.

vt захо́пліваць (карабель); разм. падчапі́ць

2.

vi займа́цца піра́цтвам

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)