Verbum

парано́я, -і, ж.

Хранічнае душэўнае захворванне, якое характарызуецца ўстойлівым трызненнем.

|| прым. паранаі́чны, -ая, -ае.

дызентэры́я, -і, ж.

Вострае інфекцыйнае захворванне, якое суправаджаецца пашкоджаннем кішэчніка.

|| прым. дызентэры́йны, -ая, -ае.

сэ́псіс, -у, м. (спец.).

Цяжкае інфекцыйнае захворванне, якое выклікаецца хваробатворнымі мікробамі.

|| прым. сэпты́чны, -ая, -ае.

неўро́з, -у, м.

Захворванне, выкліканае расстройствам дзейнасці цэнтральнай нервовай сістэмы.

Н. сэрца.

|| прым. неўраты́чны, -ая, -ае.

паўто́рны, -ая, -ае.

Які ўяўляе сабой паўтарэнне; другаразовы.

Паўторнае ворыва.

Паўторнае захворванне.

|| наз. паўто́рнасць, -і, ж.

авітаміно́з, -у, м. (спец.).

Захворванне, якое развіваецца пры недахопе вітамінаў у ежы.

|| прым. авітаміно́зны, -ая, -ае.

слано́васць, -і, ж. (спец.).

Захворванне, якое праяўляецца ў моцным павелічэнні аб’ёму асобных частак цела (звычайна ног).

стэнакарды́я, -і, ж.

Адна з форм ішэмічнай хваробы сэрца, захворванне сардэчных артэрый.

|| прым. стэнакарды́чны, -ая, -ае.

фурункулёз, -у, м. (спец.).

Захворванне, пры якім на целе паяўляецца многа фурункулаў.

|| прым. фурункулёзны, -ая, -ае.