Ты́тул 1 ‘загаловак кнігі’, ‘першая старонка кнігі, тытульны ліст’ (ТСБМ, Гарэц., Некр. і Байк.), ст.-бел. тытулъ, тителъ, титулъ ‘загаловак, назва’, ‘надпіс’. Са ст.-польск. tytuł ‘тс’, якое з лац. titulus ‘тс’, ‘надмагільны надпіс’, ‘подпіс’ (Булыка, Лекс. запазыч., 188), у ВКЛ таксама ‘прычына, падстава, права’ (Жлутка).

Ты́тул 2 ‘ганаровае або дараванае дваранскае званне (барон, князь, граф)’ (ТСБМ, Некр. і Байк.): у каго ў шкатуле, той і ў тытуле (брасл., Рабк.), ‘вясельны чын асоб, што маюць акрэсленыя функцыі ў рытуале’ (беласт., Этнагр. зб., 112), ст.-бел. тытулъ, титулъ ‘тытул, званне’ (1438 г., ГСБМ). Са ст.-польск. tytuł < лац. titulus ‘ганаровае званне, слаўнае імя’, ‘гонар, слава’, ‘подзвіг, заслуга’, сюды ж ст.-бел. тытуловати ‘называць’ (1622 г.) са ст.-польск. tytułować ‘называць’, якое з лац. titulāre ‘тс’ (Булыка, Лекс. запазыч., 198).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

фарма́цыя, ‑і, ж.

1. Пэўная ступень, стадыя ў развіцці чалавечага грамадства, якая характарызуецца ўласцівым толькі ёй спосабам вытворчасці і адпаведнай гэтаму спосабу надбудовай. Заслуга Маркса ў распрацоўцы тэорыі навуковага камунізма заключаецца ў тым, што ён даў характарыстыку асноўных рыс камуністычнага грамадства. Ён упершыню паказаў, што сацыялізм і камунізм уяўляюць сабою не розныя грамадска-эканамічныя фармацыі, а толькі дзве фазы аднаго і таго ж камуністычнага грамадства, заснаванага на адным і тым жа спосабе вытворчасці. Лушчыцкі. Калгасны лад выхаваў селяніна новай фармацыі, вывеў яго на шырокую арэну грамадскага жыцця. «Звязда».

2. Спец. Комплекс генетычна звязаных горных парод аднаго часу і спосабу ўтварэння. Юрская фармацыя.

3. Спец. Раслінныя згрупаванні, якія характарызуюцца адным або некалькімі агульна-біялагічнымі відамі.

[Лац. formatio — утварэнне, від.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выда́тнасць ж.

1. (необычность) необыкнове́нность, необыча́йность; незауря́дность, недю́жинность;

2. (что-л. знаменитое, достопримечательное) достопримеча́тельность, примеча́тельность;

архітэкту́рныя ~сці По́лацка — архитекту́рные достопримеча́тельности По́лоцка;

3. (отличный в каком-л. деле специалист; известность, прославленность) знамени́тость;

сусве́тныя ~сці наву́кі — мировы́е знамени́тости нау́ки;

4. (заслуга, отмеченная наградой) отли́чие ср.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

desert

I [ˈdezərt]

1.

n.

пусты́ня, пустэ́льня f., незасе́лены абша́р

2.

adj.

1) сухі́, пусты́нны, пустэ́льны; неўрадлі́вы

2) незасе́лены, бязьлю́дны

a desert island — бязьлю́дны абто́к

II [dɪˈzɜ:rt]

v.

1) пакіда́ць

2) дэзэртава́ць (з во́йска)

III [dɪˈzɜ:rt]

n., usually deserts

заслу́га f., заслу́жанае n.

He got his deserts — Ён атрыма́ў па заслу́гах

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ГРЫН Аляксандр Сцяпанавіч

(сапр. Грынеўскі; 23.8.1880, г. Слабадскі Кіраўскай вобл., Расія — 8.7.1932),

рускі пісьменнік. Сын ссыльнага ўдзельніка паўстання 1863—64. Шмат вандраваў па Расіі; неаднойчы арыштоўваўся, быў у ссылцы. Першае апавяданне «Заслуга радавога Панцялеева» (1906) было канфіскавана і знішчана. Напісаў больш за 350 апавяданняў, аповесцей, вершаў, паэм, сатыр. мініяцюр. Апублікаваў зб. «Славутая кніга» і «Здарэнне на вуліцы Пса» (1915), «Шукальнік прыгод» і «Трагедыя пласкагор’я Суан» (1916). Грын стварыў свой непаўторны свет, авеяны рамантыкай прыгод, і засяліў яго мужнымі, высакароднымі і свабоднымі людзьмі. У яго творах арганічна пераплецены рэальнасць і невычэрпная фантазія, якая адлюстравала вечную мару пра чалавечае шчасце. Да найб. папулярных належаць аповесць «Пунсовыя ветразі» (1923, экранізавана ў 1961), раманы «Бліскучы свет» (1924, экранізаваны ў 1984), «Залаты ланцуг» (1925), «Бягучая па хвалях» (1928, экранізаваны ў 1967), «Дарога нікуды» (1930) і інш. Яго творчасць доўгі час замоўчвалася і набыла прызнанне ў 1960-я г.

Тв.:

Собр. соч. Т. 1—6. М., 1980;

Собр. соч. [Кн. 1—5]. СПб., 1993—94.

Літ.:

Михайлова Л. Александр Грин: Жизнь, личносгь, творчество. 2 изд. М., 1980.

т. 5, с. 481

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

credit​1 [ˈkredɪt] n.

1. comm. крэды́т;

long/shortterm credit доўгатэрміно́вы/кароткатэрміно́вы крэды́т;

mortgage credit іпатэ́чны крэды́т;

buy/sell on credit купля́ць/прадава́ць у крэды́т

2. ве́ра; даве́р, даве́р’е;

give credit to smth. паве́рыць чаму-н.

3. рэпута́цыя, до́брае імя́;

He is a man of credit. Ён мае добрую рэпутацыю.

4. го́нар, заслу́га; пахвала́;

be a credit to smb./smth. быць го́нарам каго́-н./чаго́-н.

5. AmE залі́к

6. pl. credits спіс людзе́й, які́я дапамага́лі зняць кінафі́льм або́ зрабі́ць тэлеперада́чу

♦

do smb. credit/do credit to smb. рабі́ць го́нар каму́-н.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

merit

[ˈmerɪt]

1.

n.

1) заслу́га f.

a mark according to the merit of the student’s work — адзна́ка, яку́ю ву́чань заслужы́ў сваёй пра́цай;

2) до́брая я́касьць, плюс -у m., ва́ртасьць, перава́га f.

The merits of your plan outweigh the defects — До́брыя бакі́ твайго́ пля́ну пераважа́юць недахо́пы

make a merit of something — ста́віць што-н. сабе́ ў заслу́гу; тлума́чыць што-н. як сваю́ заслу́гу

2.

v.

быць ва́ртым чаго́; заслуго́ўваць чаго́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Mist

I

m -(e)s, -e

1) гной, памёт

etw. auf den ~ schméißen* — вы́кінуць што-н. на сме́тнік [зва́лку]

2) разм. дрэнь, хлам, глу́пства, лухта́

so ein ~! — спра́ва дрэнь!

~ réden [verzápfen] — вярзці́ лухту́

◊ das ist nicht auf séinem ~ gewáchsen — ≅ гэ́та не яго́ заслу́га

II

m -s, -e тума́н, імгла́ (над морам)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

адзна́ка ж.

1. (помета на чём-л.) отме́тка; обозначе́ние ср.;

2. (примета) при́знак м.;

не пака́зваць ~к жыцця́ — не подава́ть при́знаков жи́зни;

3. (балл) отме́тка;

4. (заслуга, отмеченная наградой) отли́чие ср.;

дыпло́м з ~кай — дипло́м с отли́чием;

5. (признак, предвещающий что-л.) предзнаменова́ние ср.;

гэ́та ке́пская а. — э́то плохо́е предзнаменова́ние;

6. (знак на каком-л. предмете) заме́тка; отме́тка;

рабі́ць ~кі на дрэ́вах — де́лать заме́тки (отме́тки) на дере́вьях

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Verdíenst

I

m -(e)s, -e заро́бак, зарабо́так

den ~ quittíeren — распіса́цца ў атрыма́нні зарпла́ты

II

n -(e)s, -e заслу́га

je nach ~ belóhnen [behándeln] — узнагаро́дзіць каго́-н. [абыхо́дзіцца з кім-н.] па заслу́гах

sich (D) ~e um j-n, um etw. (D) erwérben* — мець заслу́гі пе́рад кім-н., пе́рад чым-н.

als [zum] ~ geréichen — з’яўля́цца (чыёй-н.) заслу́гай

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)