contagious

[kənˈteɪdʒəs]

adj.

1) зара́зны

colds are contagious — засту́да — зара́зная хваро́ба

2) зара́зны (хво́ры)

3) заразьлівы

yawning is often contagious — пазяха́ньне ча́ста быва́е заразьлі́вае

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

pestilential

[,pəstɪˈlenʃəl]

adj.

1) зара́зны

2) шко́дны

3) небясьпе́чны; згу́бны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

прылі́пчывы, ‑ая, ‑ае.

1. Які лёгка і добра прыліпае, прыстае. Прыліпчывая гразь. Прыліпчывая смала.

2. перан. Разм. Які лёгка перадаецца іншым; заразны. Прыліпчывая хвароба.

3. перан. Разм. Надакучлівы, назойлівы. Прыліпчывы чалавек. Прыліпчывы субяседнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

infectious

[ɪnˈfekʃəs]

adj.

1) зара́зны, інфэкцы́йны (хваро́ба, бактэ́рыя)

2) зара́зьлівы (сьмех)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

catching

[ˈkætʃɪŋ]

adj.

1) зара́зьлівы (пра сьмех), зара́зны (пра хваро́бу)

2) захапля́льны, чаро́ўны; ціка́вы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

зара́злівы, ‑ая, ‑ае.

1. Тое, што і заразны (у 1 знач.).

2. перан. Які лёгка перадаецца іншым, пераймаецца іншымі. Часамі ўдавалася. .. [Янку Тукалу] разварушыць, і тады ён рабіўся вясёлым, жартлівым, здольным усіх захапіць сваімі жартамі і смяяўся такім заразлівым смехам, што нельга было не паддацца яму. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

zakaźny

zakaźn|y

заразны, інфекцыйны;

choroby ~е — заразныя (інфекцыйныя) хваробы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Лі́пкі ’які лёгка прыліпае’, ’клейкі’ (ТСБМ, Сл. паўн.-зах.), ’ліпучы’ (Яруш.), ’падкі, ахвочы’ (Нас., Касп.), ’прыхільны’ (пух., Жд. 2), укр. липки́й ’ліпкі’, ліпки́й ’учэпісты’, ’клеісты’, рус. ли́пкий ’ліпкі’, ’заразны’, ’востры (аб сякеры)’, польск. lipki, чэш. і славац. lipký, балг. липък ’клейкі’. Прасл. lip‑ъкъ < lipati звычайна выступае ў слав. мовах у пары з lep‑ъкъ < lěpiti. Да ляпіць (гл.). Больш падрабязна гл. Варбот, Слав. языкозн., 1973, 88.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

virulent [ˈvɪrʊlənt] adj.

1. небяспе́чны, смяро́тны;

a virulent form of the disease во́страя фо́рма хваро́бы

2. med. зара́зны, віруле́нтны

3. fml зласлі́вы, з’е́длівы; жо́рсткі; ядаві́ты;

virulent criticism лю́тая кры́тыка;

virulent tongues злы́я языкі́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

zaraźliwy

zaraźliw|y

1. заразны;

choroba ~а — заразная хвароба;

2. перан. заразлівы;

~y przykład — заразлівы прыклад

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)