Прыпро́с ’запрашэнне’: без прыпросу зʼяжджаліся госці (Стан.). Нулявы дэрыват ад прыпрасі́ць < прасі́ць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
зва́ны, -ая, -ае.
1. Які атрымаў запрашэнне.
З. госць.
2. З запрошанымі гасцямі.
З. абед.
◊
Так званы — ужыв. для выражэння ўмоўнага значэння, іранічных або адмоўных адносін да каго-, чаго-н.
Вунь яны, вашы так званыя спецыялісты.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Éinladung
f -, -en запрашэ́нне
éine ~ schícken — (D, an A – каму-н.); пасла́ць запрашэ́нне
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
ангажэме́нт
(фр. engagement)
запрашэнне артыстаў для ўдзелу ў спектаклях або канцэртах на пэўны тэрмін.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Áufforderung
f -, -en запрашэ́нне; вы́клік; напамі́нак
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
А́ЛЬБА
(правансальскае alba літар. світанне),
жанр сярэдневяковай куртуазнай лірыкі; ранішняя песня пра тайнае начное любоўнае спатканне. Склалася ў трубадураў. Формаю пераважна страфічна аформлены дыялог. Параўн. «серэна» — «вячэрняя песня» — запрашэнне на спатканне (гл.Серэнада).
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
приглаше́ниев разн. знач.запрашэ́нне, -ння ср.;
яви́ться по приглаше́нию з’яві́цца (паяві́цца) па запрашэ́нні;
разосла́ть приглаше́ния разасла́ць запрашэ́нні;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Пярэ́звы ’ўзаемнае запрашэнне ў госці; запрашэнне ўсёй бяседнай кампаніі ў другі дом на пачастунак’ (ашм., Стан.; Хрэст. дыял.), ’заключны этап вяселля — прыезд бацькоў маладой у госці да яе мужа або наведванне нявесты з мужам яе бацькоў пасля вяселля’ (Шат., Ян., Жд., Сцяц., Янк. 2). Ад перазыва́ць, параўн. пярэ́звы ’перазыванне гасцей для пачастункаў’ (Некр.), што ад зваць ’клікаць, запрашаць’ (гл.). Множналікавая форма характэрна для называння абрадаў і іншых этапаў вяселля, гл. сваты́ ’сватанне’, агле́дзіны, зару́чыны і пад.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
персана́льны
(лац. personalis = асабовы)
які датычыцца толькі пэўнай асобы або ажыццяўляецца пэўнай асобай (напр. п-ае запрашэнне, п-ая адказнасць).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
motion2[ˈməʊʃn]v. зрабі́ць жэст, рух руко́й (як запрашэнне або загад);
He motioned me in. Ён жэстам запрасіў мяне ўвайсці.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)