зашплінтава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што.

Замацаваць пры дапамозе шплінта.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уклінава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; зак., што.

Замацаваць што‑н. клінамі; заклінаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

начапі́ць, -чаплю́, -чэ́піш, -чэ́піць; -чэ́плены; зак., што.

1. Накінуўшы, замацаваць; павесіць, навесіць.

Н. замок на дзверы.

2. Надзець на сябе, прымацаваўшы, прывесіўшы (разм.).

Н. бант.

|| незак. начапля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е і начэ́пліваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

odrutować

зак. замацаваць дротам

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

umocować

зак. прымацаваць, замацаваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

зашвартава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што.

Замацаваць у гавані на якарах або на прывязі (судна).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

укляпа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Уставіць і замацаваць шляхам кляпання. Укляпаць болт. Укляпаць кручок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыча́л, -а і -у, м.

1. -у, гл. прычаліць.

2. -а, мн. -ы, -аў. Вяроўка, канат, якім прычальваюць.

Замацаваць, кінуць, падаць п.

3. -а, мн. -ы, -аў. Месца, дзе прычальваюць.

Карабель стаіць каля прычала.

|| прым. прыча́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

замацава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. замацоўваць — замацаваць і стан паводле знач. дзеясл. замацоўвацца — замацавацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

упая́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., што.

Уставіць і замацаваць што‑н. паяннем. Упаяць кандэнсатар у радыёпрыёмнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)