забра́цца, -бяру́ся, -бярэ́шся, -бярэ́цца; -бяро́мся, -бераце́ся, -бяру́цца; -бяры́ся; зак.

1. Залезці куды-н. (уверх, углыб); пранікнуць.

З. на вяршыню гары.

З. пад коўдру.

З. ў чужы агарод.

2. Зайсці, заехаць куды-н. далёка.

З. на край свету.

|| незак. забіра́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ха́ра, ‑ы, ж.

1. Разм. груб. Твар чалавека. Заехаць у хару.

2. Уст. Маска ў выглядзе звярынай морды або смешнай і страшнай фізіяноміі. Маскарадныя хары.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зае́хацца, ‑едуся, ‑едзешся, ‑едзецца; зак.

Тое, што і заехаць (у 1 знач.). — Я на Беларусі бываю час ад часу, можа выберу добрую гадзіну і да вас заедуся. Дубоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уе́хать сов. пае́хаць; (выехать) вы́ехаць, мног. павыязджа́ць; (отъехать) ад’е́хаць, мног. паад’язджа́ць; (заехать) зае́хаць; см. уезжа́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

zajechać

зак. заехаць; прыехаць; пад’ехаць;

zajechać za róg — заехаць за рог (вугал);

zajechać po kogo — заехаць па каго;

zajechać do miasta — прыехаць у горад;

zajechać przed dom (ganek) — пад’ехаць да дома (ганка);

zajechać drogę — едучы, загарадзіць дарогу;

zajechać czyje posiadłości уст. напасці на чые ўладанні;

2. разм. заехаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zamalować

зак. замаляваць;

zamalować w twarz разм. заехаць па твары

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

заязджа́ць несов.

1. в разн. знач. заезжа́ть; (попутно, мимоходом — ещё) завора́чивать;

2. прост., груб. заезжа́ть;

1, 2 см. зае́хаць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ачхна́цца ’апынацца’, ачхнаць ’быць, знаходзіцца’, ачхнанне ’месца знаходжання’, ачхнуць ’заехаць куды-небудзь, зайсці’ (Яўс.). Ітэратыўны дзеяслоў ад ачнуцца (гл.) з устаўным х, магчыма, пад уплывам блізкіх па значэнню слоў тыпу ачу́хацца, параўн. ачынацца ’апынацца’ (Гарэц.), трапляць, пападаць’ (Юрч.) і ачынуцца ’апынуцца, стаць, з’явіцца нечакана’; незваротныя формы пазнейшыя, узніклі як парныя да адпаведных зваротных з канкрэтызацыяй значэння.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

завіта́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Зайсці, заехаць на кароткі час; наведацца, заглянуць. У мястэчку .. [Мікола Цябут] паяўляецца даволі часта і не прамінае выпадку завітаць да сяброў. Навуменка. Вера Іванаўна.. пачала асцярожна выведваць, з якімі памерамі завітаў Анатоль. Пальчэўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

léider

adv на жаль

zum Éinkehren bleibt ~ kéine Zeit — зае́хаць [зайсці́] (куды-н.) няма́ на жаль ча́су

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)