Вярнуць патрачаныя на што‑н. сродкі; пакрыць выдаткі даходам. Цаліна дала дзяржаве самы ганны хлеб, а новыя саўгасы ўжо здолелі акупіць затраты, зробленыя на іх заснаванне.Барсток.//перан.Разм. Выкупіць, скупіць, загладзіць. Паправіць памылку і акупіць віну.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
atone
[əˈtoʊn]
v.i.
1) загла́джваць
to atone for one’s unkindness — загла́дзіць сваю́ недабрату́
2) пакрыва́ць, варо́чаць, кампэнсава́ць (стра́ты)
3) лаго́дзіць, злаго́джваць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
вы́купіць, ‑плю, ‑піш, ‑піць; зак., каго-што.
1. Заплаціўшы грошы, атрымаць што‑н. аддадзенае ў заклад, купленае ў растэрміноўку. Выкупіць рэчы з ламбарда.// Вызваліць каго‑н. за выкуп. Выкупіць палонных. □ Пасядзець Віктару ў турме бацька не даў, выкупіў.Лобан.
2.перан.Загладзіць чым‑н. свой учынак. [Саўка:] — Мне сорамна пазіраць вам у вочы, але я выкуплю сваю віну перад вамі, выкуплю, чым толькі змагу.Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
форс, ‑у, м.
Разм. Самахвальства, франтаватасць, імкненне здзівіць навакольных (раскошай, манерамі і пад.); шык. Мікола Зязюльскі быў калісь багаты чалавек, задаваў форсу і прагульваў цэлыя сотні рублёў.Колас.Без лётчыцкай шапкі, з бялесымі драбнюткімі кудзеркамі, Сяргей нагадваў цыбатага хлапчука, які для форсу надзеў нечую форму і саромеецца гэтага.Хомчанка.// Фанабэрыя, пыха. Напускны, штучны форс яго зляцеў, як шалупінне. [Горык] нагадваў цяпер вінаватага школьніка і хацеў неяк загладзіць свой учынак.Сапрыка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вина́в разн. знач. віна́, -ны́ж.;
призна́ть свою́ вину́ прызна́ць сваю́ віну́;
загла́дить вину́загла́дзіць віну́;
поста́вить в вину́ паста́віць у віну́, абвінава́ціць;
по чье́й-л. вине́ па чыёй-не́будзь віне́.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
віна́ж., в разн. знач. вина́;
прызна́ць сваю́ віну́ — призна́ть свою́ вину́;
загла́дзіць віну́ — загла́дить вину́;
уся́ в. па́дае на яго́ — вся вина́ па́дает на него́;
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
віна́ж.
1. Schuld f -; Verschúlden n -s; Vergéhen n -s (правіннасць);
паста́віцькаму-н.што-н.у віну́j-m die Schuld аn etw. (D) geben* [zúschreiben*], j-metw. zur Last légen;
звалі́ць віну́ накаго-н. die Schuld auf éinen ánderen ábwälzen [schíeben*], j-metw. in die Schúhe schíeben*;
загла́дзіць віну́éine Schuld wíeder gútmachen;
адчува́ць сваю віну́ sich schúldig fühlen;
гэ́та не па маёй віне́ darán bin ich nicht schuld, das ist nicht méine Schuld;
2. (прычына) Úrsache f -, -n
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
сутыкне́нне, ‑я, н.
1. Удар, штуршок, які адбываецца пры хуткім збліжэнні двух прадметаў, што рухаюцца насустрач. Прыйдзе такі момант, калі ў нагрэтым газе малекулы будуць вельмі моцна ўдарацца адна аб другую і энергіі сутыкнення будзе дастаткова для адрыву атамаў.«Маладосць».
2.перан. Уступленне ў супярэчнасць з чым‑н. процілеглым, несумяшчальным, а таксама сама супярэчнасць. Сутыкненне інтарэсаў. □ Грамадскія адносіны, якія склаліся ў працэсе сутыкнення мэтанакіраваных дзеянняў людзей, самі становяцца для іх аб’ектыўным фактарам, што не залежыць ад іх волі.«Весці».Байкі Крапівы змяшчаюць у сабе сутыкненні разнастайных характараў.Лужанін.
3.перан. Непасрэдныя зносіны, сувязь, знаёмства з чым‑н. Сутыкненне з рэчаіснасцю. □ Жыццё [касманаўтаў] праходзіла ў пастаянных сутыкненнях сам-насам з чужой і грознай прыродай.Шыцік.Алесь Руневіч сталее з першых дзён свайго сутыкнення з жахлівай рэальнасцю вайны.Юрэвіч.Сутыкненне з беларускай міфалогіяй, якое дало адметны беларускі каларыт раннім вершам паэта, аказалася эпізадычным.Лойка.
4. Вострая спрэчка, сварка на глебе рознагалосся. [Сябры] адчувалі, што з цягам часу такія спрэчкі могуць перарасці ў больш сур’ёзныя сутыкненні, і ўсяляк імкнуліся загладзіць папрокі і кпіны жартам.Ваданосаў.Але скажу вам... што нават і ў закаханых не заўсёды ідзе ўсё гладка, бываюць і нязгоды і сутыкненні.М. Ткачоў.
5. Сутычка, бой. Узброенае сутыкненне.// Пра палітычны канфлікт, класавыя баі. Пісьменнік зусім не выпадкова паказаў сутыкненне процілеглых класавых сіл тагачаснай заходнебеларускай вёскі — рэвалюцыйна настроенага сялянства і яго антыпода — кулацтва.Майхровіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
следI след, род. сле́ду м.;
за́ячий след за́ячы (зае́чы) след;
следы́ слёз сляды́ слёз;
следы́ преступле́ния сляды́ злачы́нства;
навести́ на след наве́сці на след;
◊
напа́сть на след напа́сці на след;
идти́ по чьи́м-л. следа́м ісці́ па чыі́х-не́будзь сляда́х;