следI след, род. сле́ду м.;

за́ячий след за́ячы (зае́чы) след;

следы́ слёз сляды́ слёз;

следы́ преступле́ния сляды́ злачы́нства;

навести́ на след наве́сці на след;

напа́сть на след напа́сці на след;

идти́ по чьи́м-л. следа́м ісці́ па чыі́х-не́будзь сляда́х;

по све́жим следа́м па све́жых сляда́х;

его́ и след просты́л яго́ і след прасты́ў;

замести́ (запу́тать) следы́ заме́сці (зблы́таць, загла́дзіць) сляды́;

не оста́лось и следа́ не застало́ся і сле́ду;

и следа нет і сле́ду няма́;

след в след след у след;

без следа без сле́ду;

по горя́чим следа́м па гара́чых сляда́х;

пу́тать следы́ блы́таць сляды́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)