забира́тьII несов. (заделывать, заколачивать) забіва́ць; (загораживать) загаро́джваць;
забира́ть окно́ до́сками забіва́ць акно́ до́шкамі.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
tarasować
незак. завальваць; загароджваць;
tarasować ruch — затрымліваць рух
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
zastawiać
незак.
1. застаўляць; загрувашчваць; загароджваць;
2. расстаўляць, ставіць;
3. закладваць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
блакірава́ць
(ням. blockieren, ад фр. bloquer)
1) ажыццяўляць ваенную (эканамічную, палітычную) блакаду;
2) загароджваць шлях;
3) памяншаць чыю-н. актыўнасць (напр. б. хакеіста).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
obscure2 [əbˈskjʊə] v.
1. закрыва́ць, засланя́ць, загаро́джваць; перашкаджа́ць (бачыць, чуць, разумець што-н.);
The moon was obscured by clouds. Хмары закрывалі месяц.
2. заблы́тваць
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
загаро́джвацца несов.
1. в разн. знач. загора́живаться; (закрываться — ещё) заслоня́ться; см. загарадзі́цца;
2. страд. загора́живаться; заслоня́ться; огражда́ться; загражда́ться, прегражда́ться; см. загаро́джваць 1
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
verspérren
vt
1) перагаро́джваць, загаро́джваць
2) зачыня́ць, замыка́ць
3) палігр. набіра́ць у разра́дку
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
фермуа́р
(фр. fermoir, ад fermer = замыкаць, загароджваць)
1) засцежка, спражка, звычайна ўпрыгожаная чым-н., на альбоме, кнізе, каралях, а таксама каралі з такой засцежкай-упрыгожаннем;
2) долата для мастацкага разьбярства, ціснення скуры.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
fréihalten
* аддз. vt
1) плаці́ць (за каго-н.); частава́ць
2) трыма́ць свабо́дным, не загаро́джваць (выезы́)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Та́ма ’гаць, грэбля, стаў, ставок’ (Некр. і Байк.), ’запруда’ (Вруб., Ласт.), сюды ж тамова́ті ’затрымліваць, замаруджваць, запруджваць’ (Вруб.), тамава́ньнё ’гаць пры беразе ракі’ (карэліц., З нар. сл.), тамава́не ’ўмацаванне берагоў ад размыву’ (Скарбы), ст.-бел. тамовати ’стрымліваць’. Праз польск. tama ’запруда, грэбля, дамба’, tamować ’прыпыняць, стрымліваць’, з с.-в.-ням. tam ’дамба, грэбля, гаць, запруда’, ням. Damm ’тс’, dämmen ’запруджваць, падпіраць’, роднасных англ. dam, ст.-ісл. dammr ’запруда’, гоц. faúr‑dammjan ’загароджваць’, і, як мяркуюць, грэч. θέμεθλα ’падмурак’ (Брукнер, 564; ЕСУМ, 5, 511; Булыка, Лекс. запазыч., 198). Гл. таксама утаймаваць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)