шмуцты́тул, ‑а, м.

Спец. Ліст паперы, змешчаны перад пачаткам кнігі або перад яе раздзеламі, на якім даюцца загаловак, ілюстрацыі і г. д.

[Ад ням. Schmutztitel.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

калонты́тул, ‑а, м.

Надпіс з верху старонкі, які паўтарае загаловак кнігі або твора, прозвішча аўтара, адлюстроўвае змест старонкі і інш. Калонтытул у слоўніку.

[Ад фр. colonne — слупок і лац. titulus — надпіс, загаловак.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

heading

[ˈhedɪŋ]

n.

загало́вак -ўку m., на́дпіс -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

zatytułować

зак. даць загаловак; азагаловіць; назваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Überschrift

f -, -en на́дпіс, загало́вак

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

betíteln

vt дава́ць загало́вак, называ́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

caption [ˈkæpʃn] n.

1. загало́вак (артыкула, главы)

2. по́дпіс (пад карцінай, ілюстрацыяй, здымкам)

3. цітр, субці́тр

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дубава́ты, ‑ая, ‑ае.

Разм. Цвёрды, грубы, нязграбны. Ліпкія, настылыя сырамяжныя гужы спавіваюць, давяць грудзі.. Нечыя рукі, мерзлыя, дубаватыя, ціснуць за горла... Пташнікаў. // Праставаты, недасканалы. Дубаваты загаловак. Дубаваты адказ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

tytułować

незак.

1. тытулаваць;

2. даваць загаловак

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Schlágzeile

f -, -n загало́вак буйны́мі лі́тарамі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)