Красво́рд ’гульня-загадка’ (ТСБМ). Англ. cross‑word (там жа, 2, 724). Запазычанне праз рускую мову (Шанскі, 2, 8, 409).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

здзяйсня́льнік, ‑а, м.

Той, хто здзяйсняе што‑н. Зноў душу бударажыць загадка: як сярод гэтага шуму, бруду, бездарожжа скрозь па будаўнічай пляцоўцы знаходзяцца такія ініцыятары, умельцы, вынаходнікі — здзяйсняльнікі тэхнічнага прагрэсу. Мыслівец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шара́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

Загадка, у якой загаданае слова падзяляецца на часткі, кожная з якіх — самастойнае слова, якое трэба адгадаць, каб выйшла галоўнае слова (напрыклад: Я — майка: востраў Ямайка).

[Фр. charade.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прысто́нь ’прывязь’: стаяць коні на прысто́ні, не пʼюць, не едяць, усе весела гледяць (загадка). (Ян.). З прыстань (гл.) з гіперыстычнай зменай а > о.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

jigsaw [ˈdʒɪgsɔ:] n. (таксама jigsaw puzzle) састаўны́ малю́нак-зага́дка (гульня, у якой малюнак складаецца з мноства маленькіх частак)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

puzzle1 [ˈpʌzl] n.

1. пазл, зага́дка, галавало́мка;

a crossword puzzle крыжава́нка, красво́рд

2. ця́жкае пыта́нне, прабле́ма; зада́ча

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

шпрух

(ням. Spruch = выказванне)

жанр сярэдневяковай нямецкай паэзіі павучальнага характару (кароткая байка, прымаўка, загадка).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Quiz, kvis

n -, - віктары́на, канцэ́рт-зага́дка (па радыё або тэлебачанні)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

шара́да

(фр. charade)

загадка, у якой загаданае слова падзяляецца на часткі з наданнем ім значэнняў самастойных слоў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

галавало́мка, ‑і, ДМ ‑мцы; Р мн. ‑мак; ж.

Складаная задача, загадка, рашэнне якой патрабуе кемлівасці, здагадлівасці. // перан. Пра што‑н. заблытанае, незразумелае. [Струшня] прыслаў не паведамленне, а галаваломку, ні слова аб падрабязнасцях. М. Ткачоў. Нярэдка побач з добрым празрыстым вершам даводзіцца чытаць і вершаваную галаваломку. Русецкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)