наказа́ть​II сов. (дать наказ, наставление) уст., прост. наказа́ць; (повелеть) загада́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зага́дваць

I несов. (делать распоряжение) прика́зывать; веле́ть, повелева́ть; (в письменном виде — ещё) предпи́сывать; см. загада́ць I

II несов. (предлагать загадку или вопрос) зага́дывать; см. загада́ць II

III (на што) несов. оповеща́ть (о чём); см. загада́ць III

IV несов. (управлять) заве́довать; ве́дать;

з. гаспада́ркай — заве́довать (ве́дать) хозя́йством

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зага́дваць

1. гл загадаць;

2. (кіраваць) léiten vt, verwálten vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

зага́дванне ​1, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. загадваць ​1 (у 2 знач.). Загадванне бібліятэкай.

зага́дванне ​2, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. загадваць ​2 — загадаць ​2. Загадванне загадак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пакама́ндаваць, ‑дую, ‑дуеш, ‑дуе; зак.

1. Камандаваць некаторы час.

2. Разм. Загадаць, даць якія‑н. ўказанні; скамандаваць. [Талаш:] — Калі будуць людзі, то чалавек, хто пакамандаваў бы імі, знойдзецца. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закама́ндаваць, ‑дую, ‑дуеш, ‑дуе; зак.

Разм. Даць каманду, загадаць што‑н. зрабіць, выканаць. З цэнтра закамандавалі некаторым гарнізонам перамясціцца.. у акругу. Чорны. — Адчыняй! — уладна і сярдзіта закамандаваў хтось з двара. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спе́шыць, ‑шу, ‑шыш, ‑шыць; зак.

1. каго. Загадаць або прымусіць спешыцца, злезці з коней. Спешыць коннікаў.

2. Тое, што і спешыцца. Грэбля была зусім блізка ад таго месца, дзе спешылі партызаны. Федасеенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прадпіса́ць, ‑пішу, ‑пішаш, ‑піша; зак., што ці з інф.

1. Аддаць распараджэнне аб чым‑н.; загадаць што‑н.

2. Зрабіць абавязковым у адпаведнасці з чым‑н. (з правіламі, звычаямі і пад.); паставіць у абавязак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Разгану́ць ’разгадаць’ (лях., Сл. ПЗБ), рус. дыял. (сіб., вяц., ярасл.) разгану́ть ’разгадаць’. У выніку спрашчэння групы дн > н, параўн. загану́ць ’загадаць (загадку)’; адгану́ць ’адгадаць’ (Скарбы), параўн. адга́ніць ’адгадаць’, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

zarządzić

зак. распарадзіцца; загадаць;

zarządzić śledztwo — прызначыць следства

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)