wywalczać

незак. co заваёўваць што; дабівацца чаго

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zjednywać

незак.

1. заваёўваць; здабываць; падпарадкоўваць;

2. мірыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

conciliate

[kənˈsɪlieɪt]

v.

1) прыміра́ць, улаго́джваць

2) дабіва́цца прабачэ́ньня, здабыва́ць, заваёўваць прыхі́льнасьць, паша́ну

3) пагаджа́ць (ро́зныя пагля́ды)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

adept

м.

1. практыкант; пачатковец;

2. адэпт; паслядоўнік, прыхільнік;

zdobywać nowych ~ów — заваёўваць новых прыхільнікаў

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zdobywać

незак.

1. заваёўваць; захопліваць, браць, здабываць;

2. атрымліваць; здабываць;

zdobywać znajomość języków — авалодваць мовамі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

manipulate

[məˈnɪpjəleɪt]

v.t.

1) уме́ла абыхо́дзіцца, кірава́ць (прыла́дай), маніпулява́ць

2) хі́тра падыхо́дзіць да каго́-чаго́, хі́тра заваёўваць чый-н. даве́р

3) падтасо́ўваць, наўмы́сна зьмяня́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

пот, ‑у, М поце; мн. паты, ‑оў; м.

1. Празрыстая вадкасць, якая выдзяляецца асобымі падскурнымі залозамі. Васіль выціраў рукой твар, па якому, нібы гарошыны, даганялі адна другую кроплі поту. Васілевіч. // Выдзяленне гэтай вадкасці. Працаваць да поту.

2. Разм. Вільготны налёт на паверхні прадметаў, які ўтвараецца ад сутыкнення іх з цёплым паветрам. Туманіліся пылам і потам агромністыя пішы вокан. Гартны.

•••

Абліцца (халодным, сцюдзёным) потам гл. абліцца.

Да крывавага поту — да поўнага знясілення (працаваць, мучыцца і пад.).

Да сёмага (дзесятага) поту — да поўнай знямогі, стомы.

Заліцца потам гл. заліцца.

Ліць пот гл. ліць.

Потам і кроўю — з вялікімі намаганнямі, з вялікімі цяжкасцямі (здабываць, заваёўваць і пад.).

Сагнаць сем патоў з каго гл. сагнаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

subdue

[səbˈdu:]

v.t.

1) падбіва́ць, заваёўваць; падпарадко́ўваць, скара́ць

to subdue nature — падпара́дкаваць прыро́ду

2) стры́мваць, утаймо́ўваць

We subdued a desire to laugh — Мы стрыма́лі сьмех

to subdue passion — утаймо́ўваць жа́рсьці

3) зьмякча́ць (ко́лер, сьвятло́)

4) зьніжа́ць; зьмянша́ць

to subdue a fever — зьбі́ць гара́чку

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

conquer

[ˈkɑ:ŋkər]

1.

v.t.

1) заваёўваць (край)

2) перамага́ць, пераадо́льваць (во́рага, сон, страх)

3) перасі́льваць, перадо́льваць

to conquer a bad habit — перадо́лець благу́ю звы́чку

4) перамо́жна ўзьбіра́цца на го́рныя вяршы́ні, здабыва́ць го́рныя вяршы́ні

2.

v.i.

быць перамо́жцам, рабі́ць заваява́ньні, перамага́ць

to conquer or die — перамагчы́ або́ паме́рці

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

carry​2 [ˈkæri] v.

1. насі́ць, не́сці (на сабе, з сабой)

2. вазі́ць, ве́зці

3. перано́сіць

4. прыно́сіць

5. змяшча́ць (у сабе)

6. право́дзіць, прыма́ць (закон, рэзалюцыю)

7. AmE гандлява́ць (чым-н.)

♦

carry weight мець аўтарытэ́т, уплы́ў;

carry the day атры́мліваць/заваёўваць перамо́гу; дабіва́цца перамо́гі

carry away [ˌkæriəˈweɪ] phr. v. ахо́пліваць, апано́ўваць (пра пачуцці); захапля́ць, зачаро́ўваць

carry off [ˌkæriˈɒf] phr. v.

1. выйграва́ць

2. вытры́мліваць

carry on [ˌkæriˈɒn] phr. v. праця́гваць

carry out [ˌkæriˈaʊt] phr. v. выко́нваць, здзяйсня́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)