заказа́ть сов.

1. заказа́ць, мног. пазака́зваць;

2. (запретить) уст. забарані́ць;

3. (приказать) уст. наказа́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

burke

[bɜ:rk]

v.t.

1) душы́ць

2) Figur. замя́ць (спра́ву); забарані́ць, зарэ́заць (кні́гу) пе́рад вы́хадам

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

арыштава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., каго-што.

1. Пазбавіць каго‑н. волі з узяццем пад варту. Панура ступаючы па свежым, яшчэ не рыпучым снезе,.. [хлопчык] думаў, за што гэта фашысты арыштавалі маму. Кулакоўскі.

2. Накласці арышт на што‑н., забараніць распараджацца чым‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

zapowiedzieć

зак.

1. co абвясціць што (пра што, аб чым); папярэдзіць; загадзя паведаміць; прадказаць;

2. забараніць;

surowo zapowiedzieć — строга забараніць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Náchrichtensperre

f -, -n забаро́на перада́чы інфарма́цыі

~ verhängen — забарані́ць перада́чу інфарма́цыі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

арыштава́ць

(польск. aresztować, ад с.-лац. arrestare)

1) узяць пад варту, пазбавіць волі;

2) забараніць распараджацца чым-н. паводле рашэння судовых органаў (а. маёмасць).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

suppress [səˈpres] v.

1. спыня́ць;

suppress an uprising душы́ць паўста́нне

2. стры́мліваць, заглуша́ць, прыглуша́ць;

suppress a newspaper забарані́ць вы́пуск газе́ты;

suppress anger прыглуша́ць гнеў;

suppress the truth уто́йваць пра́ўду, замо́ўчваць пра́ўду

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

забаро́нены

1. прич. запрещённый, воспрещённый; см. забарані́ць;

2. прил. запрещённый; запре́тный;

~ная літарату́ра — запрещённая (запре́тная) литерату́ра;

◊ з. плод сало́дкі — посл. запре́тный плод сла́док

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прегради́ть сов. перагарадзі́ць, мног. паперагаро́джваць; (путь, проход) заступі́ць; перапыні́ць; (воспрепятствовать) забарані́ць;

часово́й прегради́л ему́ доро́гу вартавы́ перагарадзі́ў (заступі́ў) яму́ даро́гу;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спыні́ць, спыню́, спы́ніш, спы́ніць; спы́нены; зак.

1. каго-што. Затрымаць рух, ход, працу каго-, чаго-н., не даць магчымасці рухацца каму-, чаму-н.

Вінцэсь спыніў крокі.

С. канвеер.

2. што. Стрымаць, забараніць што-н.

С. бойку свавольнікаў.

С. распаўсюджванне хлусні.

3. перан., што на кім-чым. Затрымаць увагу на кім-, чым-н., накіраваць на каго-, што-н., засяродзіць на кім-, чым-н. (погляд, позірк); прыйсці да якога-н. рашэння, спыніць свой выбар на кім-, чым-н.

С. свой выбар на маладым спецыялісце.

|| незак. спыня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. спыне́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)