lifelike [ˈlaɪflaɪk] adj. як жывы́, рэалісты́чны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

здра́вствующий / ны́не здра́вствующий які́ (што) за́раз жыве́, жывы́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

ле́тапіс, -су м. ле́топись ж.;

◊ жывы́ л. — жива́я ле́топись

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

półmartwy

паўмёртвы; ледзь жывы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

above ground

жывы́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

spirited [ˈspɪrɪtɪd] adj. жывы́, ціка́вы;

a spirited argument гара́чая спрэ́чка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Жывасо́л ’сок з салёнага мяса, сала’ (Шат.). Складанае слова паводле той самай мадэлі, што разнасол, дзе жывы‑ ў знач. ’што мае адносіны да жывёл’ (жывая прырода, жывы куток).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

істо́та, -ы, ДМ -то́це, мн. -ы, -то́т, ж.

1. Жывы арганізм; чалавек або жывёліна.

Навокал не відаць ніводнай жывой істоты.

2. Сукупнасць пэўных уласцівасцей, якасцей, фізічных і душэўных сіл чалавека.

Непасрэднасць дзіцячай істоты.

Мары і летуценні захапілі ўсю яго істоту.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

індыві́дуум, ‑а, м.

Кніжн. Кожны самастойна існуючы жывы арганізм; асобіна. // Асобны чалавек, асоба.

[Лац. individuum — асобіна.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

катахрэ́за, ‑ы, ж.

Спалучэнне супярэчлівых, лагічна несумяшчальных паняццяў, напрыклад, чырвонае чарніла, жывы труп.

[Грэч. katáchrēsis — злоўжыванне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)