бессмяро́тны, -ая, -ае.

1. Які ніколі не памірае, вечна жывы.

Б. народ.

2. Які застаецца назаўсёды ў памяці людзей, неўміручы (высок.).

Б. подзвіг.

Бессмяротнае імя.

|| наз. бессмяро́тнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)