bilious

[ˈbɪliəs]

adj.

1) жо́ўцевы

2) хво́ры на жоўць ці пе́чань

3) Figur. бурклі́вы, зласьлі́вы; зло́сны, у злым гумо́ры

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

секре́т​II физиол. сакрэ́т, -ту м.;

к числу́ секре́тов отно́сятся жёлчь, слюна́, желу́дочный сок да лі́ку сакрэ́таў нале́жаць жоўць, слі́на, стра́ўнікавы сок.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

secretion

[sɪˈkri:ʃən]

n.

1) хава́ньне, уто́йваньне, скрыва́ньне n.

2) сакрэ́цыя

Bile is the secretion of the liver — Жоўць — сакрэ́цыя пе́чані

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

меланхо́лія

(гр. melancholia, ад melas, -anos = чорны + chole = жоўць)

хваравіта-прыгнечаны стан, туга, хандра.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

Láuge

f -, -n

1) хім. шчо́лач

2) перан. жоўць, атру́та

die ~ des Spóttes [des Hóhnes] — е́дкі сарка́зм [насме́шак, кпі́наў]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

білігно́ст

(ад лац. bilis = жоўць + гр. gnostes = знаўца)

кантрастнае рэчыва, якое выкарыстоўваюць пры рэнтгеналагічных даследаваннях жоўцевых шляхоў і жоўцевага пузыра.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

білітра́ст

[ад лац. bilis = жоўць + (кан)траст]

кантрастнае рэчыва, якое змяшчае ёд; выкарыстоўваецца пры рэнтгеналагічных даследаваннях жоўцевага пузыра і жоўцевых шляхоў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

сакрэ́т​2

(лац. secretus = выдзелены)

неабходнае для арганізма рэчыва, якое выпрацоўваецца залозамі (напр. жоўць, сліна, страўнікавы́ сок).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

білівердзі́н

(ад лац. bilis = жоўць + фр. vert, verd = зялёны)

адзін з асноўных пігментаў жоўці чалавека і драпежных жывёл, які мае зялёны колер.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ГІ́ДРА,

у грэчаскай міфалогіі пачварная 9-галовая змяя, якая жыла ў Лернейскім балоце на п-ве Пелапанес, параджэнне пачвар Тыфона і Яхідны. Ядавітае дыханне гідры знішчала ўсё жывое. Лічылася непераможнай, бо на месцы адсечанай галавы ў яе вырасталі 2 новыя. Паводле міфа, Геракл з дапамогай пляменніка Іалая стаў прыпальваць абрубкі шыі і забіў гідру, а яе жоўць і кроў выкарыстоўваў як смяротны яд для стрэл.

т. 5, с. 220

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)