Скашавы (скашавый) ‘жартаўлівы’ (Шымк. Собр.). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

шаловли́вый

1. (любящий шалить) дураслі́вы, сваво́льны, гарэ́злівы;

2. (игривый) жартаўлі́вы, гуллі́вы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

prankish

[ˈpræŋkɪʃ]

adj.

гарэ́зьлівы; гульлі́вы, жартаўлі́вы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Прашту́клівы ’жартаўлівы, здольны на выдумкі’ (Ян.). Да штука, штукар (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Камо́тны ’пацешны, жартаўлівы’ (гродз. Сл. паўн.-зах.). Няясна, да камедны (?) < камедыя (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Прычму́ра ’жартаўнік’, прычмуроны ’жартаўлівы’ (ушац., міёр., ЛА, 3). Да чмур, чмурыць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

jocose

[dʒoʊˈkoʊs]

adj.

жартаўлі́вы, жартлі́вы; вясёлы, гульлі́вы; гумарысты́чны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

jocular

[ˈdʒɑ:kjələr]

adj.

1) заба́ўны, паце́шны

2) жартаўлі́вы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

spáßig

a

1) заба́ўны, сме́шны

2) жартаўлі́вы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

quizzical [ˈkwɪzɪkl] adj.

1. насме́шлівы, жартаўлі́вы;

a quizzical glance насме́шлівы по́зірк;

a quizzical remark жартаўлі́вая заўва́га

2. дзівакава́ты; дзі́ўны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)