кадуцэ́й

(лац. caduceus)

1) жазло бога Меркурыя, абвітае дзвюма змеямі, як сімвал міру ў старажытнарымскай міфалогіі;

2) жазло антычных паслоў як знак недатыкальнасці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Márschallstab, Márschallsstab

m -(e)s, -stäbe ма́ршальскае жазло́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Бато́н. Бел. бато́н, укр. бато́н, мабыць, з рус. бато́н (а гэта з франц. bâton ’палка, жазло’, гл. Шанскі, 1, Б, 57).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

warder

I [ˈwɔrdər]

n.

1) вартаўні́к -а́ m.

2) турэ́мны нагля́днік

II

n.

жазло́ n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

булава́, -ы́, мн. була́вы і (з ліч. 2, 3, 4) булавы́, була́ў, ж.

1. Кароткае жазло з патаўшчэннем на канцы ў выглядзе шара або васьмігранніка (гіст.).

Атаманская б.

І да булавы трэба галава (прыказка).

2. Гімнастычны ручны снарад, які мае выгляд бутэлькі з патаўшчэннем на вузкім канцы.

Практыкаванні з булавой.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

скі́петр

(гр. skeptron)

жазло, упрыгожанае каштоўнымі камянямі і разьбой як знак царскай улада.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

marszałkowski

marszałkowsk|i

маршальскі;

buława ~a — маршальскае жазло

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

тырс

(гр. thyrros)

паводле старажытнагрэчаскай міфалогіі, жазло Дыяніса і яго спадарожнікаў, абвітае плюшчом і вінаградным лісцем.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

staff​1 [stɑ:f] n. (pl. staffs or staves) dated or fml

1. кій, ля́ска; жэ́рдка; падпо́ра;

walk with a staff хадзі́ць, абапіра́ючыся на кій

2. флагшто́к

3. жазло́, сі́мвал ула́ды

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Торс ’адлюстраванне тулава чалавека ў жывапісе ці скульптуры’ (ТСБМ, Некр. і Байк.). Праз польскае ці рускае пасрэдніцтва з італ. torso ці франц. torse, якія з лац. thyrsus ’сцябло’, ’жазло Вакха’ < ст.-грэч. νύρσος ’тс’, ’галінка, атожылак’ (Фасмер, 4, 87; Голуб-Ліер, 485; ЕСУМ, 5, 608).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)