bobble1 [ˈbɒbl] n. пампо́н (дэталь адзення)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дэ́ка, -і, мн. -і, дэк, ж.

Дэталь струннага музычнага інструмента, якая служыць для ўзмацнення гуку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аксесуа́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Прыналежнасць чаго-н., дадатковы прадмет, дадатак, а таксама пабочная з’ява, дэталь, якія дапаўняюць што-н., ствараюць фон для галоўнага.

Модны а. (упрыгажэнне).

2. Дробны прадмет, дэталь сцэнічнага абсталявання (спец.).

|| прым. аксесуа́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кула́к

‘кісць рукі з прыгнутымі к далоні пальцамі; дэталь машыны і інш.’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кула́к кулакі́
Р. кулака́ кулако́ў
Д. кулаку́ кулака́м
В. кула́к кулакі́
Т. кулако́м кулака́мі
М. кулаку́ кулака́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

шату́н¹, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м. (спец.).

Рухомая дэталь, якая злучае поршань з валам рухавіка.

|| прым. шату́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дыяфрагма,

дэталь машын і апаратаў.

т. 6, с. 319

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

удакладне́нне, -я, н.

1. гл. удакладніць.

2. мн. -і, -яў. Думка, падрабязнасць, дэталь, якія ўдакладняюць што-н.

Удакладненні да рэзалюцыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

dovetail1 [ˈdʌvteɪl] n. tech. дэта́ль (у выглядзе хваста ластаўкі)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

драбні́ца, -ы, мн. -ы, -ні́ц, ж.

Падрабязнасць, дробны факт, дэталь.

Карту ён ведаў да драбніц.

Ці варта спрачацца з-за драбніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шкіў, шківа, мн. шківы, шківаў, м. (спец.).

Кола з шырокім абадом, дэталь раменнай або канатнай перадачы руху.

|| прым. шкі́ўны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)