універсітэ́цкі в разн. знач. университе́тский;
у. стату́т — университе́тский уста́в;
у. дыпло́м — университе́тский дипло́м
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
wyróżnienie
wyróżnie|nie
н.
1. адрозненне;
2. дыплом, узнагарода, адзначэнне, адзнака;
jury przyznało pięć ~ń — журы прысудзіла пяць дыпломаў;
dyplom z ~m — дыплом з адзнакай; чырвоны дыплом
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
дыплама́нт
(ад дыплом)
1) студэнт, які выконвае дыпломную работу;
2) удзельнік конкурсу, узнагароджаны дыпломам 2.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
qualification [ˌkwɒlɪfɪˈkeɪʃn] n.
1. кваліфіка́цыя; падрыхтава́насць, прыго́днасць (да чаго-н.); во́пыт рабо́ты;
Eva has excellent academic qualifications, but no work experience. Eва мае добрую акадэмічную падрыхтоўку, але не мае вопыту работы.
2. дыпло́м; атэста́т; пасве́дчанне; ступе́нь;
a medical qualification медыцы́нскі дыпло́м
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
nostryfikować
зак. настрыфікаваць; узаконіць, прыняць (замежны дыплом, вучоную ступень)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
diploma [dɪˈpləʊmə] n.
1. дыпло́м
2. BrE курс навуча́ння ў кале́джы або́ ўніверсітэ́це;
take a diploma in прахо́дзіць курс навуча́ння па (прадмеце)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
АГРЭЖЭ́
(франц. agrege літар. прыняты ў таварыства),
вучоная ступень, уведзеная ў Францыі з 1808. Прысуджаецца выпускнікам ун-та пасля здачы спец. конкурсных экзаменаў. Дае права выкладаць у ліцэях, на прыродазнаўчанавук. і гуманітарных ф-тах ун-таў. Дыплом агрэжэ прыкладна эквівалентны дыплому, што атрымліваюць выпускнікі ун-таў СНД.
т. 1, с. 87
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
імаве́рнасць, ‑і, ж.
Аб’ектыўная магчымасць ажыццяўлення чаго‑н., ступень ажыццявімасці. Імавернасць падзей. // Ступень абгрунтаванасці, упэўненасці ў праўдападобнасці або ажыццявімасці чаго‑н.; верагоднасць, дапушчальнасць. Такое дапушчэнне набывае тым большую імавернасць, што дыплом доктара медыцыны Скарына атрымаў у Італіі і мог быць таму прынят у Празе пазней за італьянскага батаніка. Алексютовіч.
•••
Тэорыя імавернасцей гл. тэорыя.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
уручы́ць, уручу, уручыш, уручыць; зак., каго-што, каму-чаму.
Перадаць з рук у рукі, аддаць асабіста каму‑н. Уручыць пісьмо. Уручыць тэлеграму. Уручыць дыплом. □ [Пісар:] — Прабачайце, Андрэй Пятровіч, што патурбаваў вас: я павінен уручыць вам пакет, бо мне прадпісана аддаць яго пад распіску. Колас. / Пра медалі, ордэны. Перад вечарам генерал уручыў узнагароды. Мележ. // перан. Даверыць. Нам Радзіма ўручыла скаткі, Аўтаматы і спакой граніц. Бураўкін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
qualify [ˈkwɒlɪfaɪ] v.
1. рыхтава́ць (каго-н.) да яко́й-н. мэ́ты; рабі́ць адпаве́дным, падрыхто́ўваць; кваліфікава́ць;
qualify oneself for a post/job рыхтава́цца да яко́й-н. паса́ды/пра́цы
2. стаць спецыялі́стам у яко́й-н. галіне́
3. атры́мліваць дыпло́м, атэста́т, пасве́дчанне;
He qualified in London to teach English. Ён атрымаў дыплом выкладчыка англійскай мовы ў Лондане.
4. быць кампетэ́нтным;
I am not qualified to judge. Не мне судзіць.
5. ling. азнача́ць
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)