Verbum

сітуа́цыя, -і, мн. -і, -цый, ж.

Сукупнасць абставін, становішча.

Рэвалюцыйная с.

Ваенная с.

Вось дык с.! (пра заблытанае становішча).

|| прым. сітуацы́йны, -ая, -ае.

улады́ка, -і, мн. -і, -ды́к, м.

1. Тытулаванне архірэя.

2. Тое, што і уладар.

|| ж. улады́чыца, -ы, мн. -ы, -чыц (да 2 знач.).

наду́мацца, -аюся, -аешся, -аецца; зак.

1. Вырашыць зрабіць што-н.

Надумаліся паехаць на Нарач.

2. Многа падумаць.

Як надумаешся, дык заснуць не можаш ноччу.

пярша́к, першаку́, м. (разм.).

1. Тавар першага гатунку.

2. Першая, самая моцная самагонка.

Хапіў першаку, дык аж вочы на лоб.

|| памянш. першачо́к, -чку́, м.

адга́дка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак, ж.

1. гл. адгадаць.

2. Адказ на загадку; рашэнне, якое раскрывае якую-н. тайну.

Дык вось дзе а.!

перагры́зціся, -зу́ся, -зе́шся, -зе́цца; -зёмся, -зяце́ся, -зу́цца; -зіся; зак.

1. Пра жывёл: пакусаць адзін аднаго.

2. перан. Перасварыцца (разм., неадабр.).

Учора перагрызліся, дык і сёння не размаўляюць.

мето́дыка, -і, ДМ -дыцы, мн. -і, -дык, ж.

Сукупнасць метадаў пракгычнага выканання чаго-н., а таксама навука аб метадах навучання.

М. беларускай мовы.

|| прым. метады́чны, -ая, -ае.

удружы́ць, -ужу́, -у́жыш, -у́жыць; зак., каго-што каму і без дап.

Аказаць сяброўскую паслугу; узычыць.

Удружы мне, суседка, расады.

Вось дык удружыў! (гаворыцца іранічна ў знач.: зрабіў шкоду, непрыемнасць).

залажы́цца, -лажу́ся, -ло́жышся, -ло́жыцца; зак.

1. Пайсці ў заклад на што-н.

Хлопцы залажыліся, пабачым, хто выйграе.

2. Дружна ўзяцца за работу.

Мы як залажыліся, дык да вечара і зрабілі.

хі́біць, хіблю, хі́біш, хі́біць; незак. (разм.).

1. Дапускаць пралікі, недакладнасці, рабіць памылкі.

2. перан. Баяцца каго-н., губляцца перад кім-, чым-н.

Перад кім хібіў старшыня, дык гэта перад начальствам.