заты́м, прысл.

1. Пасля гэтага, потым.

Зрабі, а з. хваліся.

2. У складзе злучніка мэты «затым каб».

Прыйшоў з., каб пагаварыць.

3. У складзе злучніка прычыны «затым што».

Адзінота мяне радавала яшчэ і з., што хацелася спакойна думаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ду́мать несов., в разн. знач. ду́маць;

◊

и ду́мать не смей на́ват і не ду́май;

и ду́мать не́чего і ду́маць няма́ чаго́;

не до́лго ду́мая не до́ўга ду́маючы;

мно́го о себе́ ду́мать шмат аб сабе́ (пра сябе́) ду́маць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

rozmyślać

незак. раздумваць; думаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

brood​2 [bru:d] v.

1. (over/on/about) ду́маць, разду́мваць (асабліва з сумам);

brood on the past ду́маць пра міну́лае

2. сядзе́ць на я́йках; высе́джваць (куранят, качанят і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

заду́мацца, -аюся, -аешся, -аецца; зак.

1. Аддацца думкам, пачаць думаць, разважаць над чым-н.

Ёсць над чым з.

З. на момант.

2. безас., каму з інф. Прыйсці ў галаву, захацецца (разм.).

Задумалася мне схадзіць у ягады.

|| незак. заду́мвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

contemplate [ˈkɒntəmpleɪt] n.

1. абду́мваць, ду́маць, разду́мваць, меркава́ць

2. fml сузіра́ць, ува́жліва разгляда́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

мнить несов. ду́маць; (предполагать) меркава́ць; (представлять себе, воображать) уяўля́ць; (считать) лічы́ць;

мно́го о себе́ мнить шмат аб сабе́ ду́маць (уяўля́ць);

мнить себя́ учёным лічы́ць сябе́ вучо́ным;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

suponować

незак. меркаваць, думаць, дапускаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zastanawiać się

незак. думаць; задумвацца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

меркава́ць

(польск. miarkować, ад ням. merken)

1) разважаць, думаць; рабіць дапушчэнні;

2) мець намер, план.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)