АБСУ́РДУ ДРА́МА,
плынь зах.-еўрап. авангардысцкай драматургіі і тэатра 1950—60-х г., дзе паняцце «абсурд» з’яўляецца асн. атрыбутам рэчаіснасці, якая ў выніку агульнага крызісу ідэалогіі постіндустрыяльнага грамадства часам траціць унутр. сэнс і становіцца ірацыянальнай. Тэрмін «абсурду драма» ўзнік пасля парыжскіх прэм’ер п’ес Э.Іанеска «Лысая спявачка» (1950) і С.Бекета «У чаканні Гадо» (1952). У іх выявіліся асн. рысы абсурду драмы: гратэскна-камічная дэманстрацыя бессэнсоўнасці формаў (у т. л. моўных), у якіх праходзіць паўсядзённае жыццё «сярэдняга» чалавека, а таксама метафарычная перадача яго шокавага стану, калі ён разумее, што вырвацца з гэтых жорсткіх ціскоў немагчыма.
т. 1, с. 46
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
містэ́рыя, -і, мн. -і, -рый, ж.
Сярэдневяковая драма на біблейскія тэмы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
мяшча́нскі прям., перен. меща́нский;
~кае сасло́ўе — меща́нское сосло́вие;
м. быт — меща́нский быт;
○ ~кая дра́ма — меща́нская дра́ма
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бытавы́ в разн. знач. бытово́й;
~вы́я ўмо́вы — бытовы́е усло́вия;
~ва́я дра́ма — бытова́я дра́ма;
~ва́я з’я́ва — бытово́е явле́ние
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
музы́чны, -ая, -ае.
Які мае адносіны да музыкі.
М. інструмент.
М. вечар.
М. твор.
М. магазін.
М. кабінет.
Музычная драма.
М. вобраз.
|| наз. музы́чнасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
чатыроха́ктны, ‑ая, ‑ае.
Які складаецца з чатырох актаў. Чатырохактная драма.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
меладра́ма, -ы, мн. -ы, -ра́м, ж.
1. Драма з вострай інтрыгай, рэзкім проціпастаўленнем дабра і зла, перабольшанай эмацыянальнасцю.
2. перан. Падзея, паводзіны, афарбаваныя перабольшаным драматызмам (неадабр.).
|| прым. меладраматы́чны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
драматы́чны, -ая, -ае.
1. гл. драма.
2. Поўны драматызму.
Драматычная развязка.
Д. выпадак.
3. Пра голас спевака: моцны, крыху рэзкі па тэмбры.
Д. тэнар.
|| наз. драматы́чнасць, -і, ж. (да 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
маралітэ́, нескл., н.
Павучальная драма заходнееўрапейскага тэатра 15–16 стст. з алегарычнымі дзеючымі асобамі.
[Фр. moralité.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)