доказа́тельство ср. до́каз, -зу м.; (довод) до́вад, -ду м.;

веще́ственное доказа́тельство юр. рэ́чавы до́каз;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

przekonywający

пераканаўчы, пераканальны;

dowód przekonywający — пераканальны довад

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Разо́нт: у разонт прымаць ’улічваць, прымаць пад увагу’ (Нар. Гом., Ян.), разо́н ’увага’ (Сцяшк. Сл.), ’упэўненасць, адвага’: грошы много даюць разону (Сержп. Казкі). Ад рэзо́н ’слушнасць, рацыя’, ’довад’. Застаецца незразумелым з’яўленне ‑т.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

object lesson

1) нагля́дная ле́кцыя

2) нагля́дны до́вад

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

corroboration

[kə,rɑ:bəˈreɪʃən]

n.

1) пацьве́рджаньне -я n.

2) дадатко́вы до́вад

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

niezbity

бясспрэчны; неабвяргальны, неабвержны;

niezbity dowód — бясспрэчны (неабвержны) довад

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

абгрунтава́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. абгрунтавана.

2. Тое, чым што‑н. абгрунтоўваецца; довад, доказ. Падняўся Малашанка, звыклым жэстам прыгладзіў валасы, напісаў чырвоным алоўкам на паперы нейкія лічбы і пачаў гаварыць, без адступленняў, як некаторыя, без тэарэтычных абгрунтаванняў — адразу аб справе. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апраўда́нне н

1. (падсуднага) Fréispruch m -(e)s, -sprüche;

2. (апраўдальны довад) Réchtfertigung f -, -en; Entschúldigung f -, -en (прабачэнне, тлумачэнне)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

запярэ́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак.

Выказаць нязгоду з кім‑, чым‑н.; прывесці довад супраць чаго‑н.; запратэставаць. Нават самы душэўны чалавек іншы раз можа сказаць: «Не!» І ўсё, і павернешся кругом, і не запярэчыш ніводным словам. Кулакоўскі. Аксіння Хвядосаўна нечакана і рашуча запярэчыла супроць адной прапановы старшыні. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неопровержи́мый неабве́ржны; (неоспоримый) бясспрэ́чны;

неопровержи́мый до́вод неабве́ржны (бясспрэ́чны) до́вад;

неопровержи́мый факт бясспрэ́чны (неабве́ржны) факт;

неопровержи́мая и́стина бясспрэ́чная (неабве́ржная) і́сціна.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)