суво́рына Дзёран, падняты сахой (Нас.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

дзірва́н м

1. (дзёран) Rásen m -s, -;

2. (зямля, парослая травой) stark begráster Bóden

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

дерни́на ж., обл., спец.

1. (кусок дёрна) дзярні́на, -ны ж.;

2. (дёрн) дзёран, -рну м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

*Рэ́жаць, рэ́жэць ’пясчанае поле’ (ЛА, 2). Няма пэўнасці, што слушна вызначана семантыка: жоўты пясок, што там будэ, ек там самэй рэжэць. Адзінкавая фіксацыя, усе астатнія назвы тым ці іншым чынам звязаныя з лексемай пясок. Можна дапусціць уплыў рэжа ’дзёран; дзірван’ (гл. рэж).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

sod

[sɑ:d]

1.

n.

1) дзірва́н -у́ m., дзёран -ну m.

2) пласт дзёрну, дзярні́на f.

2.

v.t. (-dd-)

пакрыва́ць, заклада́ць дзёрнам

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Бон, бом ’выгаралая глыбокая яма ў тарфяным балоце, якая запоўнена вадой, глыбокая яма ў рацэ’ (усх.-палес.; Талстой, Геогр., 202). Талстой (там жа) параўноўвае з укр. (закарп.) бо́ня, бо́нище ’глыбокая яма ў балоце, запоўненая вадой’, укр. (бойк.) бо́ня ’стаячая вада’, кашуб. bonawa, bonawka ’дзёран, трава’, н.-луж. bon, bonk ’вільготны, мокры дзёран; луг, паляна’. Усё гэта, быццам, старое запазычанне з герм. (ням. Bonn ’мокрая лугавая трава’). Але зыходзячы з таго, што бон — гэта і ’месца, дзе рыбакі выцягваюць з вады сетку’ (Яшкін), магчыма, лепш лічыць, што бон, бом як тэрмін рэльефу звязаны з такімі словамі, як рус. бом, бон ’плавучы насціл у гавані’ < герм. (аб гэтых словах гл. Фасмер, 1, 191, 192).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

turf [tɜ:f] n. (pl. turfs or turves)

1. дзірва́н; дзёран

2. торф; брыке́т;

turf moor тарфя́нік

3. the turf скакавы́ порт, ска́чкі;

4. infml тэрыто́рыя (чыя́-н.);

It’s my turf. Гэта мая тэрыторыя.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дёрн

1. (заросший травой верхний слой почвы) дзірва́н, -ну́ м.;

2. (вырезанные пласты этого слоя) собир. дзёран, -рну м., мн. нет.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паналіва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

1. што і чаго. Напоўніць усю або нейкую колькасць пасуды чым‑н. вадкім. Паналіваць бочкі вадой. □ Гаспадар узяў гладыш і паналіваў у шклянкі малака. Галавач. / у безас. ужыв. Увесну слабы на пясках дзёран сагнала вадою, паналівала ставочкі. Карамазаў.

2. чаго. Разліць якую‑н. вадкасць у многіх месцах. Паналіваць чарніла на стол.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзерніна́ Замуражэлае поле; цаліна, дзірван (Слаўг.). Тое ж дзярні́на, дзёран, дзярноўе (Слаўг.), дзярні́на́ (Сміл. Шат.), дзерні́на (Жытк., Тур.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)