Verbum

дзярка́ч¹, дзеркача́, мн. дзеркачы́, дзеркачо́ў, м.

Стары венік без лісця.

Дзеркачамі дзеці мялі двор.

разгалёкацца, -аюся, -аешся, -аецца; зак. (разм.).

Раскрычацца, звычайна завучы каго-н.

Разгалёкаліся дзеці ў лесе.

раздурэ́лы, -ая, -ае (разм.).

Які раздурэў стаў дураслівым, гарэзлівым.

Раздурэлыя дзеці.

|| наз. раздурэ́ласць, -і, ж.

затармасі́ць, -машу́, -мо́сіш, -мо́сіць; -мо́шаны; зак., каго (што) (разм.).

Замучыць, стаміць, тармосячы.

Дзеці мяне зусім затармасілі.

абсмакава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; -кава́ны; зак., што.

Упадабаць што-н. па смаку.

Дзеці абсмакавалі мёд.

над’е́хаць, -е́ду, -е́дзеш, -е́дзе; -е́дзь; зак. (разм.).

Прыехаць у патрэбны момант.

А тут і дзеці над’ехалі.

дурэ́ць, -э́ю, -э́еш, -э́е; незак. (разм.).

1. гл. адурэць.

2. Сваволіць, гарэзаваць.

Дзеці дурэюць усю раніцу.

дзіця́чы, -ая, -ае.

1. гл. дзеці.

2. перан. Неўласцівы даросламу, нясталы.

Вырас, а розум д.

Дзіцячыя разважанні.

разбэ́шчаны, -ая, -ае.

1. 3 дрэннымі, амаральнымі звычкамі.

2. Разбалаваны, непаслухмяны.

Разбэшчаныя дзеці.

|| наз. разбэ́шчанасць, -і, ж.