ката́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; незак.

1. Ездзіць на чым-н., у чым-н. дзеля прагулкі.

К. на кані.

К. на лыжах.

2. Шмат разоў ездзіць куды-н., раз’язджаць (разм.).

К. за дзяржаўны кошт.

|| наз. ката́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

качу́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

1. Драўлянае кола, якое качаюць дзеля забавы.

2. Драўляны прадмет цыліндрычнай формы, з дапамогай якога ставяць у печ і вымаюць з печы вялікія чыгуны.

|| прым. качу́лачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

dérentwégen, dérentwíllen

adv дзе́ля яе [іх], дзе́ля като́рай [като́рых]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

íhrethálben, íhretwegen

adv дзе́ля яе́, дзе́ля іх

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

gesúndheitshalber

adv дзе́ля здаро́ўя, дзе́ля папра́ўкі здаро́ўя

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

прылі́к, ‑у, м.

У выразе: для (дзеля) прыліку — для выгляду, для стварэння патрэбнага ўражання; дзеля прыстойнасці. Але хлопцы са свайго боку ведалі, што Амяллян Ткач добры, а строгасць напускае толькі для прыліку. Навуменка. Васіль ведаў, што ўся гэта гаворка і Грыбкова цікаўнасць толькі так, для прыліку, і чакаў далейшага. Мележ. Косцю здалося, што .. [Валя] запрашае няшчыра, дзеля прыліку. Адамчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

блізі́р, ‑у, м.

У выразе: для (дзеля) блізіру — пра тое, што робіцца, выконваецца для адводу вачэй. І калі напачатку.. [Малінін] размаўляў з Маняй проста так, дзеля блізіру, каб пазабаўляцца, то цяпер ужо, адчуваецца, стаў шкадаваць маладуху. Масарэнка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прылі́к м:

дзе́ля прылі́ку ánstandshalber

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

for lack of

а) дзе́ля недахо́пу чаго́

б) дзеля адсу́тнасьці чаго́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

блюдалі́з, ‑а, м.

Разм. пагард. Той, хто дагаджае каму‑н. дзеля ўласнай выгады; прыслужнік, халуй.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)