со́слепу, прысл.

Нічога не бачачы з-за слепаты.

С. не трапіў у дзверы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

дверь ж. дзве́ры, род. дзвярэ́й ед. нет;

откры́ть дверь (куда) адчыні́ць дзве́ры (куды);

◊

показа́ть (указа́ть) на дверь (кому) паказа́ць на дзве́ры (кому);

день откры́тых двере́й дзень адчы́неных дзвярэ́й;

ломи́ться в откры́тую дверь лама́цца ў адчы́неныя дзве́ры.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

пад’е́зны подъе́здный;

~ныя дзве́ры — подъе́здная дверь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

навясны́ навесно́й;

~ны́я дзве́ры — навесна́я дверь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

дамафо́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Тэхнічнае прыстасаванне, якое звязвае ўваходныя дзверы з кватэрай.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

шчы́лісты, -ая, -ае.

Які мае шмат шчылін, дзірак.

Шчылістыя дзверы.

|| наз. шчы́лістасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

засту́каць¹, -аю, -аеш, -ае; зак.

Пачаць стукаць.

Нехта застукаў у дзверы.

Кроў застукала ў скронях.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

дзве́рцы, -аў.

1. гл. дзверы.

2. Створка, створкі, якімі закрываюць якую-н. адтуліну.

Пячныя д.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

запо́р¹, -а, мн. -ы, -аў, м.

Прыстасаванне, якім запіраюць, замыкаюць.

Дзверы без запора.

Вароты на запоры.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

зашчо́ўкнуцца, -нуся, -нешся, -нецца; -ні́ся; зак.

Зачыніцца, шчоўкнуўшы запорам.

Дзверы зашчоўкнуліся.

|| незак. зашчо́ўквацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)