дарасці́, -сту́, -сце́ш, -сце́; -сцём, -сцяце́, -сту́ць; -ро́с, -расла́, -сло́; зак.

1. Вырасці да якой-н. мяжы, дасягнуць якой-н. вышыні.

Дрэва дарасло да страхі.

2. перан. (звычайна з адмоўем). Развіцца ў дастатковай ступені, дасягнуць якога-н. узроўню развіцця.

Да сапраўднага вучонага ён не дарос.

|| незак. дараста́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

аспрэ́чваць, -аю, -аеш, -ае; незак.

1. гл. аспрэчыць.

2. што. Імкнуцца дасягнуць чаго-н. шляхам спаборніцтва.

А. першае месца па футболе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

orgasm [ˈɔ:gæzəm] n. арга́зм;

achieve/reach orgasm дасягну́ць арга́зму

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

даско́чыць, -чу, -чыш, -чыць; зак.

1. Скочыўшы, дасягнуць якога-н. месца.

2. Спяшаючыся, дамчацца да якога-н. месца (разм.).

Ён усюды даскочыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

дасяга́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да дасягнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыбе́гчы, -бягу́, -бяжы́ш, -бяжы́ць; -бяжы́м, -бежыце́, -бягу́ць; -бе́г, -гла; -бяжы́; зак.

Дасягнуць якога-н. месца бягом.

П. першым.

|| незак. прыбяга́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

фі́тнес, -у, м.

Аздараўленчая методыка, якая дазваляе дасягнуць добрага фізічнага стану шляхам спалучэння фізічных практыкаванняў са збалансаваным харчаваннем.

Займацца фітнесам.

Інструктар па фітнесе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

дагартава́цца, ‑туецца; зак.

Дасягнуць патрэбнага гарту. Сталь дагартавалася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

desiderate

[dɪˈzɪdəreɪt]

v.t.

пра́гнуць, хаце́ць дасягну́ць, жада́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

расцвісці́, -цвіту́, -цвіце́ш, -цвіце́; -цвіцём, -цвіцяце́, -цвіту́ць; расцві́ў, -віла́, -ло́; -цвіці́; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пакрыцца цветам, кветкамі; распусціцца.

Расцвілі вішні.

2. перан. Дасягнуць росквіту фізічных і духоўных сіл.

Дзяўчына расцвіла.

3. перан. Дасягнуць высокага развіцця, працвітання.

Талент пісьменніка расцвіў.

|| незак. расцвіта́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. расцвіта́нне, -я, н. і ро́сквіт, -у, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)