vervóllständigen

vt

1) дапаўня́ць, папаўня́ць

2) удаскана́льваць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

укамплектава́ць, укамплекто́ўваць спец. vervóllständigen vt; ergänzen vt (дапаўняць); komplettíeren vt (тс. вайск.)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

supplement

[ˈsʌplɪmənt]

1.

n.

дапаўне́ньне n., дада́так -ку m.

2.

v.t.

дапаўня́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

náchfüllen

vt даліва́ць, дапаўня́ць; дазапраўля́ць; падкла́дваць (на талерку)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

дапаўне́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. дапаўняць — дапоўніць.

2. Дадатак, дабаўка да чаго‑н. Дапаўненне да інструкцыі. Унесці папраўкі і дапаўненні ў рэзалюцыю.

3. Даданы член сказа, выражаны назоўнікам ускоснага склону або іншай часцінай мовы ў функцыі назоўніка. Прамое дапаўненне. Ускоснас дапаўненне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

supply​2 [səˈplaɪ] v.

1. забяспе́чваць

2. дастаўля́ць, дава́ць, пастаўля́ць;

supply proofs дава́ць до́казы;

supply services рабі́ць паслу́гі

3. дапаўня́ць, пакрыва́ць (недахопы), задавальня́ць (патрэбы)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

dopełniać

незак.

1. co, czego дапаўняць, папаўняць што;

2. czego выконваць што

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

dopełniać się

dopełnia|ć się

зак.

1. дапаўняць адно аднаго;

barwy ~jące się фіз. дадатковыя колеры;

2. здзяйсняцца; выконвацца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

complement

[ˈkɑ:mpləmənt]

1.

n.

1) дапаўне́ньне n.

2) Gram. выказа́льнае сло́ва (у выка́зьніку)

3) Geom. дапаўне́ньне (да про́стага кута́)

4) кампле́кт -у m.

The factory has a complement of workers — Фа́брыка ма́е по́ўны штат працаўніко́ў

2.

v.t.

дапаўня́ць, укамплекто́ўваць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

amplify

[ˈæmplɪfaɪ]

1.

v.t.

1) пабо́льшваць, узмацня́ць

to amplify the demand for a product — пабо́льшыць по́пыт на праду́кт

2) дапаўня́ць; пашыра́ць

to amplify a description — дапо́ўніць апіса́ньне

3) перабо́льшваць

Don’t amplify the difficulties — Не перабо́льшвай ця́жкасьцяў

4) узмацня́ць (гук)

2.

v.i.

піса́ць ці гавары́ць до́ўга, у дэта́лях

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)