informer

[ɪnˈfɔrmər]

n.

дано́счык -а m., дано́счыца f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

я́бедник дано́счык, -ка м., паклёпнік, -ка м., нагаво́ршчык, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

delator

м. уст. даносчык

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ілгу́н і лгун, ‑а, м.

Непраўдзівы чалавек; выдумшчык, хлус. Тут жа [на судзе] прысутнічае і акцызнік Яськоў, афіцыйны прадстаўнік царскіх улад, даносчык, хабарнік, ілгун. Ларчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Denunziánt

m -en, -en дано́счык

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

skarżypyta

м. паклёпнік, нагаворшчык; даносчык

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

denunciator

[dɪˈnʌnsieɪtər]

n.

абвінава́ўца -ы, дака́зчык, дано́счык -а m., дано́счыца f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Pétzer

m -s, - разм. дано́счык, паклёпнік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

інтрыга́н, ‑а, м.

Той, хто робіць інтрыгі (у 1 знач.); нагаворшчык. Палітычны інтрыган. □ Даволі адкрыць, што побач з табой не даносчык, не інтрыган, — і як мяняецца настрой. Шамякін.

[Фр. intrigant.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Zúträger

m -s, -

1) плятка́р

2) дано́счык

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)