Таро́йкацца ’доўга гаварыць, дамаўляцца, спрачацца; валаводзіць, марудзіць, спрачаючыся’ (ТСБМ), ’гутарыць, спрачацца’ (Шат., Варл., Гіл.), ’бавіцца; спрачацца’ (Жд. 3), ’важдацца, займацца’ (паст., Сл. ПЗБ), ’безвынікова мітусіцца па якой-небудзь справе’ (мядз., Нар. словатв.). Экспрэсіўны варыянт таро́кацца ’спрачацца, доўга дамаўляцца’, гл. тарокаць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
угова́риваться
1. разг. (условливаться) угаво́рвацца, умаўля́цца; (договариваться) дагаво́рвацца, дамаўля́цца;
2. страд. угаво́рвацца.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
verábreden
1.
vt дагаво́рвацца, дамаўля́цца (аб чым-н.); узгадня́ць, абгавары́ць
2.
(sich) дамаўля́цца, угаво́рвацца
(між сабою)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Една́ць папа́ ’дамаўляцца аб вянцы’ (Рам.) < польск. jednać ’угаворваць, схіляць на свой бок’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
bedíngen
*
1) абумо́ўліваць, рабі́ць магчы́мым
2) дамаўля́цца
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
clinch [klɪntʃ] v.
1. канчатко́ва выраша́ць, дамаўля́цца; дабіва́цца;
clinch a deal заключы́ць здзе́лку
2. sport увайсці́ ў клінч
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
капітулява́ць
(лац. capitulare = дамаўляцца)
1) аб’яўляць капітуляцыю 1;
2) перан. адмаўляцца ад працягу барацьбы, адступаць перад цяжкасцямі (напр. к. у спрэчцы).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
сла́живаться
1. зла́джвацца; (договариваться) прост. дамаўля́цца;
2. страд. рабі́цца, майстрава́цца, зла́джвацца; абла́джвацца; см. сла́живать.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
догова́риваться
1. (условливаться) дагаво́рвацца, дагава́рвацца, дамаўля́цца;
2. в др. знач. дагаво́рвацца, дагава́рвацца; см. договори́ться 2;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Таро́каць ’размаўляць памяркоўна, спакойна, пра не вельмі важнае’ (Янк. 3.), таро́къць, таро́къцца ’марудзіць, затрымлівацца’ (мёрск., Нар. сл.), таро́кацца ’доўга гаварыць, дамаўляцца, спрачацца, марудзіць’ (ТСБМ), ’таргавацца, доўга дамаўляцца, упірацца’ (Кал., Барад.), ’спрачацца’ (Жд. 2), ’барукацца’ (швянч., Сл. ПЗБ), сюды ж торо́ка ’балбатуха’ (іван., бяроз., ЖНС). Параўн. рус. дыял. тара́кать, тарара́кать ’балбатаць’, серб.-харв. торо̀кати ’балбатаць, пляткарыць’. Дзеясловы гукапераймальнага паходжання (Фасмер, 4, 21; Скок, 3, 485). Параўн. тарочыць 2 (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)