катава́ць

(польск. katować)

1) моцна біць, мучыць на допыце;

2) перан. дакараць, прымушаць пакутаваць.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

chide

[tʃaɪd]

v., chided or chid

свары́цца, дакара́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

wypominać

незак. папікаць, упікаць, дакараць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

вінава́ціцца, ‑вачуся, ‑вацішся, ‑ваціцца; незак.

Дакараць сябе, прызнаючы віну, каяцца. — Дык вы праходзьце, праходзьце... Я вось не паспела ў хаце прыбраць, — вінавацілася жанчына. Кавалёў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шпіля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; незак., каго.

Разм. Дапякаць, дакараць каго‑н., падколваць. Амаль усіх мужоў жонкі шпіляюць на людзях, злосна ці кпліва, Мілана — ніколі. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

przymawiać

незак. komu дакараць, папікаць каго

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ла́яць, ла́ю, ла́еш, ла́е; лай; ла́яны; незак., каго-што.

1. Называць лаянкавымі словамі, ганьбіць.

Л. адна адну.

2. Дакараць, рабіць вымову.

Настаўнік лаяў вучня за прагул.

|| зак. вы́лаяць, -лаю, -лаеш, -лае; -лай; -лаяны і абла́яць, -ла́ю, -ла́еш, -ла́е; -ла́й; -ла́яны.

А. у газеце (адмоўна выказацца пра каго-, што-н.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

◎ Набатава́ць ’насварыцца на каго-небудзь, ціха, павучальна’ (Янк. 3.). Гл. батава́ць ’дакараць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

reproach​2 [rɪˈprəʊtʃ] v. (for) папрака́ць, дакара́ць, папіка́ць, упіка́ць;

You’ve got nothing to reproach yourself for. Вам няма ў чым папракнуць сябе.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

objurgate

[ˈɑ:bdʒərgeɪt]

v.

1) свары́цца, крыча́ць на каго́

2) дакара́ць каго́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)