anserine

[ˈænsəraɪn]

adj.

1) гусі́ны

2) дурны́, як гусь

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

goose [gu:s] n. (pl. geese) гусь

♦

the goose that lays the golden eggs ≅ ку́рыца, што нясе́ залаты́я я́йкі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

качы́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да качкі, належыць ёй. Качыны пух. Качынае гняздо. Качыны вывадак. // Такі, як у качкі. Качыная хада.

2. у знач. наз. качы́ныя, ‑ых. Сямейства птушак, да якога адносяцца качка, гусь, лебедзь і інш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стара́цца несов.

1. стара́ться, усе́рдствовать;

с. з усі́х сіл — стара́ться изо все́х сил;

2. (стремиться, пытаться что-л. сделать) стара́ться, норови́ть;

гусь ~ра́ецца ўшчыпну́ць — гусь стара́ется (норови́т) ущипну́ть;

◊ рад с.! — рад стара́ться!

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

goose

[gu:s]

n., pl. geese

1) гусь f.

2) informal ду́рань -ня m., дурні́ца, разява́ка -і m. & f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

халмаго́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Разм. Карова або гусь халмагорскай пароды. Ды і статак не абы-які. Халмагоркі, бурачырвоныя латвійкі. Што ні карова — біяграфія. Асіпенка. А пакліча гусак халмагорак, — Крылы над вадою паўздымаюць, Загамоняць яны дружным хорам — Шум і пырскі, аж вясёлкі ззяюць. Танк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Pflánze

f -, -n раслі́на

◊ éine nétte ~! — іран. ну і фрукт!, ну і гусь!

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

◎ Ко́зка 1 ’трыножак’, ’сажань’ (Мат. Гом.). Гл. казан.

◎ Ко́зка 2 ’бакас’ (Мат. Гом.). Параўн. укр. козарка ’від дзікай гусі’, рус. казара, казарка ’тс’. Магчыма, цюркскага паходжання (тур. kaz ’гусь’) (Булахоўскі, 3, 238). Параўн. ЕСУМ, 2, 340.

◎ Ко́зка 3 ’грыб саркадон чарапічны’ (ТС). Гл. каза 6.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

плюсь, выкл.

Разм.

1. Абазначае гук пры ўдары аб паверхню вады, пры пацалунку і інш.

2. у знач. вык. Адпавядае дзеясловам: плюскаць, плюснуць, плюснуцца. Нап’ецца гарэлкі, як вады гусь, А пасля сядзіць і вачыма плюсь. «Полымя». У доме згледзеўшы Мальвіну, Валенты пан і пан Самусь У ручку ёй галантна — плюсь І распыталі пра навіны. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

nadziać

зак.

1. начыніць;

nadziać gęś jabłkami — начыніць гусь яблыкамі;

2. надзець, насадзіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)