затка́ць, -тку́, -тчэ́ш, -тчэ́; -тчо́м, -тчаце́, -тку́ць; -тчы́; -тка́ны; зак., што.

1. Пакрыць тканым узорам.

З. настольнік арнаментам.

З. дыван кветкамі.

2. Зацягнуць густой сеткай.

Павук заткаў кут павуціннем.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

густашэ́рсны, ‑ая, ‑ае.

З густой шэрсцю. Густашэрсная парода авечак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ваўні́сты, ‑ая, ‑ае.

Разм. Пакрыты густой і доўгай воўнай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

махна́ты, -ая, -ае.

1. Аброслы поўсцю, валасамі; касматы.

М. звер.

2. Пра тканіну: з густым ворсам.

М. ручнік.

3. перан. 3 густой ігліцай, з густымі галінамі.

Махнатыя лапы ялін.

|| наз. махна́тасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

густацёрты, ‑ая, ‑ае.

Які мае выгляд густой пасты (пра фарбы).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сеткакры́лыя, ‑ых.

Атрад насякомых з крыламі, адкрытымі густой сеткай дробных жылак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Махна́ты ’аброслы густой поўсцю, валасамі’, ’(тканіна) з густым ворсам’, ’дрэва з густой ігліцай’, ’пышны куст’, ’што-небудзь, пакрытае плесняй’ (Грыг., Яруш.; ТСБМ; Карскі, Труды; іўеў., Сл. ПЗБ; КЭС, лаг.). Ст.-рус. мохнаты(й) ’тс’. Да мох (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ці́на, -ы, ж.

1. Зялёныя водарасці, якія плаваюць густой масай у стаячай і малапраточнай вадзе.

2. перан. Аб тым, што засмоктвае, аблытвае, пазбаўляе волі, свабоды дзеяння.

Ц. абывацельшчыны.

|| прым. ці́нны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аху́таць сов.

1. оку́тать;

2. перен. оку́тать; покры́ть;

ноч ~тала зямлю́ густо́й це́мрай — ночь оку́тала (покры́ла) зе́млю густо́й темното́й;

дым ~таў дрэ́вы — дым оку́тал дере́вья

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

удзірване́ць, ‑ее; зак.

Урасці густой травой, накрыцца дзёрнам. Межы [палёгка] паспелі ўжо .. удзірванець. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)