вымаўле́нне, ‑я, н.

Перадача голасам гукаў ці слоў мовы. Вымаўленне зычных гукаў. Правільнае вымаўленне. Выразнае вымаўленне. Каларытнае вымаўленне. // Гукавая сістэма мовы. Беларускае літаратурнай вымаўленне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інструменто́ўка, -і, ДМо́ўцы, ж. (спец.).

1. Выклад музычнага твора для выканання аркестрам, камерным ансамблем, а таксама хорам.

2. Аддзел тэорыі музыкі, які вывучае прынцыпы такога выкладу і спалучэнне музычных інструментаў у аркестры.

3. перан. Гукавая арганізацыя мастацкай мовы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

іо́нна-гукавы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. іо́нна-гукавы́ іо́нна-гукава́я іо́нна-гукаво́е іо́нна-гукавы́я
Р. іо́нна-гукаво́га іо́нна-гукаво́й
іо́нна-гукаво́е
іо́нна-гукаво́га іо́нна-гукавы́х
Д. іо́нна-гукаво́му іо́нна-гукаво́й іо́нна-гукаво́му іо́нна-гукавы́м
В. іо́нна-гукавы́ (неадуш.)
іо́нна-гукаво́га (адуш.)
іо́нна-гукаву́ю іо́нна-гукаво́е іо́нна-гукавы́я (неадуш.)
іо́нна-гукавы́х (адуш.)
Т. іо́нна-гукавы́м іо́нна-гукаво́й
іо́нна-гукаво́ю
іо́нна-гукавы́м іо́нна-гукавы́мі
М. іо́нна-гукавы́м іо́нна-гукаво́й іо́нна-гукавы́м іо́нна-гукавы́х

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лі́тарна-гукавы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. лі́тарна-гукавы́ лі́тарна-гукава́я лі́тарна-гукаво́е лі́тарна-гукавы́я
Р. лі́тарна-гукаво́га лі́тарна-гукаво́й
лі́тарна-гукаво́е
лі́тарна-гукаво́га лі́тарна-гукавы́х
Д. лі́тарна-гукаво́му лі́тарна-гукаво́й лі́тарна-гукаво́му лі́тарна-гукавы́м
В. лі́тарна-гукавы́ (неадуш.)
лі́тарна-гукаво́га (адуш.)
лі́тарна-гукаву́ю лі́тарна-гукаво́е лі́тарна-гукавы́я (неадуш.)
лі́тарна-гукавы́х (адуш.)
Т. лі́тарна-гукавы́м лі́тарна-гукаво́й
лі́тарна-гукаво́ю
лі́тарна-гукавы́м лі́тарна-гукавы́мі
М. лі́тарна-гукавы́м лі́тарна-гукаво́й лі́тарна-гукавы́м лі́тарна-гукавы́х

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

во́бразна-гукавы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. во́бразна-гукавы́ во́бразна-гукава́я во́бразна-гукаво́е во́бразна-гукавы́я
Р. во́бразна-гукаво́га во́бразна-гукаво́й
во́бразна-гукаво́е
во́бразна-гукаво́га во́бразна-гукавы́х
Д. во́бразна-гукаво́му во́бразна-гукаво́й во́бразна-гукаво́му во́бразна-гукавы́м
В. во́бразна-гукавы́ (неадуш.)
во́бразна-гукаво́га (адуш.)
во́бразна-гукаву́ю во́бразна-гукаво́е во́бразна-гукавы́я (неадуш.)
во́бразна-гукавы́х (адуш.)
Т. во́бразна-гукавы́м во́бразна-гукаво́й
во́бразна-гукаво́ю
во́бразна-гукавы́м во́бразна-гукавы́мі
М. во́бразна-гукавы́м во́бразна-гукаво́й во́бразна-гукавы́м во́бразна-гукавы́х

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Tnkopf

m -(e)s, köpfe радыё гу́кавая гало́ўка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Ля́скалка ’скрыпень вузкалісты, Epilobium angustifolium Scop.’ (лельч., Нар. лекс.). Відаць, да ля́скаць. Аднак матывацыя застаецца няяснай. У часткі назваў пераважае «гукавая» прыкмета: скрыпень, скрыпнік, скрыпун. Сюды ж і ля́скалка. Магчыма, паводле гука пры ляску, трэску плода-каробачкі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сігналіза́цыя, ‑і, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. сігналізаваць.

2. Сістэма сігналаў, якая прымяняецца дзе‑н. Гукавая сігналізацыя. Марская сігналізацыя.

3. Прыстасаванне для падачы сігналаў. Загадалі выключыць святло [немцы] па ўсёй пуцявой сігналізацыі, у семафорах, у стрэлках, у воданапорных калонках. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пентато́ніка

(ад пента- + тоніка)

муз. гукавая сістэма, якая ўключае пяць гукаў рознай вышыні ў межах актавы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

фане́ма

(гр. phonema = гук)

лінгв. найменшая гукавая адзінка мовы, якая ў розных пазіцыях выконвае сэнсаадрознівальную функцыю.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)